CineCity
Inmiddels had Ad Weststrate heel wat meer van de wereld gezien en zijn ogen
goed de kost gegeven op internationale congressen en festivals. De bioscopen,
zeker die in Amerika, werden mooier en groter. De cinema werd steeds meer een
uitgaanscentrum, een avondje naar de film was niet langer buiten in de kou je
kaartje kopen, een donkere zaal in en twee uur later weer naar buiten. Een bezoek
aan de bioscoop werd een avontuurlijk, romantisch, spannend en vooral compleet
avondje uit. Dat sprak hem aan. Mensen moeten genieten, in de watten gelegd
worden, de luxe voelen en proeven in een bioscoop. Er verschenen tekeningen van
een soort gigantische UFO, die aan de Spuikomweg in Vlissingen moest komen te
staan, net om de hoek van de bestaande bioscoop Alhambra.
Alleen mensen die hem goed kenden, namen hem serieus. Verder gonsde het in
Vlissingen van de geruchten over die Weststrate, die nu toch wel zijn kop te ver
boven het maaiveld stak! Die moest maar eens gewoon doen, want zo'n bioscoop
met zeven zalen, een café en een restaurant inclusief een gigantische foyer, dat
was 'over the top' voor Zeeland. Om dat rendabel te maken moest je minstens
200.000 bezoekers trekken.
De eerste futuristische ontwerpen werden ietwat bijgesteld, maar er verrees een
bioscoop in Vlissingen waar je, al zou je willen, niet langs kunt rijden zonder er
naar te kijken. De bezoekers kwamen ook. Uit heel Zeeland en daarbuiten. Het
werden er uiteindelijk 350.000 tot 400.000 per jaar. Bioscoop CineCity in Vlis
singen is vanaf november 1998 een trekpleister voor alle Zeeuwen, een bioscoop
waar niet-Zeeuwen over praten als ze weer thuis zijn. Sinds 1999 is CineCity ook
een plek voor een internationaal publiek. De vloerbedekking was nauwelijks inge
lopen toen het volgende project zich alweer aandiende: een filmfestival.
