Hoe het voelt met de Vrouwe Suzanna op zee
Tocht Zierikzee-Vlissingen over zee. Op 21 oktober 2005 vertrekken we vanuit Zie-
rikzee, via de sluis bij Neeltje Jans naar zee. Het zal een rustige tocht worden met
een naar west ruimende wind, kracht vier. Het eerste gedeelte moet op de motor,
tegen de wind in. We hebben een beetje eb mee. Door de windtegen-stroom
ontstaan toch al korte golven. De boeg van de Vrouwe Suzanna duwt steeds haar
rechte boeg in de golf. Hierdoor wordt het eerste water naar bakboord en stuur
boord gedrongen. Op het moment dat het bredere S-vormige deel van het schip,
tussen de fotograaf en het want van de grote mast, in de golf komt, gaat het schip
wat omhoog om er vervolgens 'in te zakken'. Dit veroorzaakt een schuimende en
bruisende massa water aan beide kanten van het schip. Een prachtig gezicht. En
ook heel mooi om te voelen hoe het schip steeds door zijn gewicht en snelheid,
zes knopen door het water, nog de baas is over de golven.
Voor de wind
met lange golven
van achteren in
Foto: Kees Bos.
Behalve een mooie zee zien we na twee uur varen de prachtige noordwestkust van
Walcheren. Wat is Zeeland mooi vanaf zee! Na een grote slag zeewaarts valt de
schipper af om de zeilen te kunnen hijsen. Eerst het grootzeil, dan de fok en ten
slotte de bezaan. Het schip rolt nu behoorlijk vanwege de deining die van stuur
boord inkomt. De druk van de wind in de zeilen met ZW 3-4 is nog niet voldoende
om het schip stabiel te houden. Het stevig rollen, of slingeren, is wel iets dat echt
bij een kotter hoort. Het schip rolt en stampt, maar steeds met rustige bewegin
gen. Aan deze manier van bewegen ontleent de kotter ook de uitdrukking 'ze
beweegt als een meeuw op het water'.
Met een mooie halve wind loopt de Vrouwe Suzanna slingerend voor de kust door
het Oostgat. Deze route hebben vele vissers vóór ons gevaren en zo voelt het. Het
is onrustig op zee maar de zeilkotter Iaat zich op de graad nauwkeurig sturen.
Ook als een hekgolf van een passerend schip inkomt blijft de Vrouwe Suzanna ge
woon op koers en de koffie blijft staan. Het geeft een vertrouwd gevoel. Intussen
passeren we de eveneens vertrouwde duinen van Dishoek die vanaf zee het idee
