De laatste commissie
Terra sigillata
'p.a.' in dienst bij de provincie Zeeland. Een goed moment om in de, tussen ge
boomte en struikgewas verdoken bungalow van het echtpaar Trimpe Burger te
Oostkapelle, eens terug te kijken en een geïmproviseerde balans op te maken. Van
hoe het was in vergelijking met nu. Geen loos tijdverdrijf: 'JATB', zo door velen
genoemd wegens zijn ondertekening van talloze briefjes en memo's met deze ini
tialen, ging immers na zijn pensionering niet 'rusten', maar bleef geïnteresseerd en
betrokken bij de Zeeuwse archeologie en, in bredere zin, bij het cultuurhistorisch
circuit in deze provincie.
In de afgelopen twee decennia zag Trimpe Burger veel veranderen, en niet al
tijd ten goede, naar zijn smaak. De verandering van onderzoeksarcheologie naar
archeologische monumentenzorg en 'beleidsarcheologie' die hij zag voltrekken,
wekt bij hem weinig geestdrift. 'Ik ben eigenlijk blij dat ik eruit ben', stelt hij
onomwonden vast/Tegenwoordig ben je als archeoloog een echte ambtenaar.
Zelf hou ik meer van onderzoek en studie, en ook van een beetje romantiek in
het vak.' Het nieuwe archeologische bestel in Nederland heeft een grote plaats
ingeruimd voor 'marktwerking'. Archeologische bedrijven worden ingeschakeld
voor doorgaans kort, aan infrastructurele of bouwkundige projecten gekoppeld
onderzoek. Ook hierbij plaatst Trimpe Burger kanttekeningen. 'Er dreigt een grote
vervlakking', vindt hij. 'Een archeoloog uit Groningen reist bijvoorbeeld af naar
Zeeland, voert hier een opgravinkje uit en vertrekt vervolgens weer naar een an
dere provincie. Zo iemand heeft natuurlijk geen degelijke kennis van de regio. Je
moet door jarenlange ervaring vertrouwd raken met een bepaalde streek. Zelf ken
ik die grond hier als m'n broekzak, omdat ik er opgroeide en tientallen jaren actief
was. Zo had ik bijvoorbeeld de karolingische ringwalburg van Domburg al aange
boord, lang voor de officiële opgraving na mijn pensionering.'
Het briefhoofd dat Trimpe's spotlust wekte behoort aan de Stichting Cultureel
Erfgoed Zeeland te Middelburg, het Zeeuwse erfgoedhuis dat behalve archeologie
ook zaken als streektaal, geschiedbeoefening, museumwezen, monumentenzorg
en erfgoededucatie in zijn pakket heeft. 'Geïntegreerd werken' is in recente jaren
nu eenmaal een veelbezongen ideaal van de nationale en dus ook Zeeuwse erf
goedwereld.
'Ik denk niet dat ik er tegen zou kunnen', meldt Jan Trimpe Burger opgeruimd.
'Destijds had ik al moeite met de aanstelling van een museumconsulent in Zeeland.
Dat vond ik een functie die vooral bestond uit adviseren, rondreizen en vergaderen,
terwijl het echte werk toch in de musea zélf gedaan moet worden. Catalogiseren,
vergelijken, presenteren: gestaag werken aan je collectie en je presentatie.'
Nog altijd wordt van verschillende kanten een beroep gedaan op Trimpe Burger.
Het leestafeltje naast zijn gemakkelijke stoel bewijst het. Er liggen publicaties op
die hem zijn toegestuurd: een archeologische catalogus, een kleine monografie
over sporen van de Kelten. 'Ik word geacht het gelezen te hebben', zegt Trimpe.
