Aan het woord is Theo Laurentius, de bekende kunsthandelaar. Hij begint zijn
betoog over de etsen van Rembrandt, steekt van wal met het perspectief in de zes
tiende en zeventiende eeuw, maar allengs komt hij tot wat hem mateloos boeit:
zijn onderzoek naar de watermerken in het papier dat voor de etsen gebruikt
wordt. 'De gedachte is vrij simpel: als we aan de hand van de watermerken een
handleiding met jaartallen en afkomst van het papier kunnen maken, weten we
wat Rembrandt in zijn atelier met al die etsplaten deed. Ook kun je vaststellen
welke etsen door Rembrandt gedrukt zijn en welke na zijn dood, en dus niet echt
zijn.' Maar hoe kom je achter die watermerken, hoe weet je zeker welk papier
waar en wanneer gemaakt is? 'Nou', zegt hij, 'het is vrij eenvoudig. Dat ga ik u
vertellen.' De zaal is in zijn ban. Een verteller, een vakman, en meer.
Kunsthandel Th. Fr. Laurentius,
Vlasmarkt 51 te Middelburg, waar
de zaak sinds 2001 is gevestigd.
Weken later. Ik laat de klopper vallen op de deur van het statige palazzo aan de
Middelburgse Vlasmarkt waar kunsthandel Laurentius sinds een jaar of vier geves
tigd is. Een vriendelijke mevrouw doet open en zegt: 'Ik ken u, waar ken ik u van?'
Elk mogelijk antwoord blijft steken.
Even later zitten we met een kopje thee in de zijkamer op de eerste verdieping
van het huis dat geen huis meer is. Meneer Theo nestelt zich in een fauteuil en
spreekt. Het ijs behoeft niet gebroken te worden, de brand gaat in de pijp, de ge
meenschappelijke interesse voor boeken en kunst schept onmiddellijk een band.
De tijd vliegt.
