Jan de Zwart
ZL
Een markante Zeeuws-Vlaming
Jan de Zwart
in het theehuis.
39
Foto's in dit artikel
van de auteur.
'Mag ik een pijp roken? Of heb je daar last van? Ik rook graag een pijpje. Een van
de ondeugende dingen.' 'Een tevreden roker is geen onruststoker', denk ik. Het is
donderdag 16 maart 2006. Jan de Zwart ligt op een bed voor het raam dat uitkijkt
op zijn tuin. Een paar weken eerder is een trap waar hij op stond onderuit gegaan.
Een val van vier meter op een betonnen vloer. Gebroken wervel en zo. 'Af en toe
zit het leven even tegen hè'. Het klinkt laconiek. Minstens zes maanden is hij er
zoet mee.
Jan de Zwart, wie kent hem niet in West-Zeeuws-Vlaanderen? Een 'vuul'n boer',
zeggen ze. Het is een geuzennaam. Want dat 'vuul' slaat op het onkruid, dat hij
niet met chemische middelen wegspoot. Als biologische boer was hij een voor
loper, een trendsetter en een leermeester voor veel navolgers. Hij was en is ook
wel een beetje een dwarsligger. Dat was vroeger op school al zo en dat is hij
nog steeds. Vragen stellen en antwoorden zoeken buiten geijkte patronen. Niet
dogmatisch, want aan dogmatiek heeft hij de pest. Toen hij een cursus biologisch
boeren op de Warmonderhof van de Antroposofische Vereniging volgde moest hij
