UJest-Zeeuws-Vlaanderen op de schop
ZL
Dieuuu hoofdstuh in de geschiedenis
van een 'museaal' landschap
Wilgen met hun
sprietenkoppen,
omgeving Nieuwvliet.
Foto's zonder
bronvermelding
van de auteur.
Donderdag 2 februari 2006. De PZC meldde voor gisteren neersneeuwende mist.
Vandaag is het niet veel anders. Stil. Koud. Witberijpte struiken en boomkruinen.
West-Zeeuws-Vlaanderen hult zich in het gesluierde licht van een winterdag. Roer
loze schoonheid in matglanzende ploegvoren, hoge populierenkruinen op strakke
dijken als schaduwen in de achtergrond, grillige knotwilgen met hun sprietenkop
pen langs die van de kleine polders tussen Cadzand en Groede, de hoogten en
laagten van relicten van vroegere schansen in aangevroren groen of grijs, rimpel
loze kreken, waar zowaar een grutto en een kievit scharrelen. Moesten die niet
weg? Even verder kleurt een oude John Deere de stilte. Ja en in de voormalige Her-
dijkte Zwarte Polder ronken graafmachines om het natuurontwikkelingswerk daar
af te maken. Verder is er weinig beweging. Geen toerist te zien, lege parkeerplaat
sen, lege bermen bij de kust. Het is een mooie, stille dag. Een dag waarop je het
landschap als landschap ervaart. Gestempeld door de tijd. Je ziet en vermoedt.
