Eugène Wijffels: het verhaal van de landbouuj
plaatsen extra kunnen worden gerealiseerd. Het kost een paar miljoen. Maar er
wordt ook voor paar honderdduizend euro geïnvesteerd in de omgevingskwaliteit
buiten de camping. Dat is hun bijdrage aan de projectpot om de relatie tussen het
dorp Groede en de kust op te waarderen. Daarin speelt het hertenkamp een rol.
Dat is na de oorlog ontstaan om het bunkerdorp als onderdeel van de Atlantik
Wall te verdoezelen. De bunkers werden onder zand verborgen, er werd beplan
ting aangelegd en de rijksoverheid deed bovendien een paar herten cadeau. Het
was goedkoper dan vijftien bunkers slopen. Nu zou je een paar van die volkomen
intacte bunkers weer zichtbaar kunnen maken en openstellen. Je zou een voet-
weg van Groede naar het kamp kunnen aanleggen en van het kamp naar het
strand. Vol enthousiasme laat Jos de tekening zien die in het kader van Groede
Podium in opdracht van de gemeente door landschapsarchitectenbureau Lubbers
uit Den Bosch is gemaakt.
Eugène Wijffels. De Linden-
boom op de achtergrond
is een geschenk van Thijs
Kramer voor de 50ste
verjaardag van Eugène.
Eugène Wijffels (1943) is rustend landbouwer te Aardenburg. Net als zijn een jaar
oudere broer Herman bezocht hij de HBS in Oostburg en ging economie studeren
in Tilburg. Toen Herman daar tweedejaars was en Eugène eerstejaars overleed
hun vader. Eugène brak daarop zijn studie af om zich als negentienjarige voor het
ouderlijk bedrijf in het buurtschap Turkeye in te zetten. Het was de tijd van door
zettende mechanisatie. Er is nog wel de herinnering aan trekpaarden en werk voor
veel handen, maar in de loop van de jaren zestig konden de veertig hectaren met
drie tot vier man gerund worden. Toen hij in 1970 trouwde met Rita Blondeel ver
trok hij naar het bedrijf van zijn schoonouders. 52 hectare. Eerst werk voor twee,
later deed Eugène het alleen, zoals zijn jongere broer Theo de ouderlijke grond
ook in zijn eentje runt. Herman memoreert in een artikel (zie: www.duurzaamzee-
land.nl) dat er in zijn jeugdjaren nog honderdvijftig mensen in Turkeye woonden.
Nu zijn dat er nog maar een stuk of tien. De rest van de huizen, die vroeger
bewoond werden door allochtonen die voor het grootste deel in de landbouw
