Anders kijken
elkaar: "Als we een keer moeten verhulzen, dan moet het maar naar Zeeuws-
Vlaanderen of in ieder geval Zeeland zijn". We vonden de streek mooi en een half
jaar later had ik hier een baan. Puur toeval.
Ik spreek nog goed Limburgs. Met mijn vader spreek ik altijd Limburgs. We gaan
nu, mijn broer en ik, met mijn vader naar Denemarken, een week. Dat is nooit
eerder gebeurd, we zijn alle drie eigenheimers, ben heel benieuwd.
'Kijk, alleen de goeie beschouwer ziet in mijn werk de ontwikkeling in de manier
waarop ik die beleving vormgeef. Je kunt het niet over iets heen leggen, het past
niet op iets bestaands. De overlevingskans van de landschapsschilderkunst ligt
daar, in het tijdloze en plaatsloze, uiteindelijk het universele landschap en dat ligt
in de manier van kijken en in het overboord zetten van zekerheden.
Ik ben nu op een punt dat ik niets en niemand meer verantwoording schuldig ben,
ik kan vrij zijn en doen wat ik wil. Zo voel ik het ook nu. Ik voel wel een beetje dat
er een keerpunt is. Laatst heb ik uitvoerig met Hans Heeren - de kunstschilder uit
Middelburg, de oud-docent van Minerva - over mijn werk gepraat. Hij heeft een
paar belangrijke opmerkingen gemaakt. Ga zo door, zei Heeren, je maakt werk
iets voor fijnproevers. Zoek eventueel een nieuwe weg met materiaal als je daar
innerlijk aan toe bent. Ik merk dat ik daar over nadenk. Aan de andere kant wil
ik gewoon verder. Volhouden, daar heb ik wel bewondering voor. Ik ben heel blij
dat Schubert - ik wil me daar niet mee vergelijken - ondanks zijn moeilijke leven
volgehouden heeft en met de fijnzinnigste kamermuziek ons nu troost. Om door
te gaan moet je een paar verwante zielen hebben. Daarom is het goed om met
iemand te praten en je kwaliteiten en diskwaliteiten met anderen met goede an
tennes te bespreken. Je bent nooit zo ervaren dat je niet twijfelt.
Misschien is het een overblijfsel van mijn katholieke jeugd maar ik ben wel ge
neigd te geloven dat er een soort boodschap in zit. Dat de dingen niet zonder
reden gebeuren. In dit geval is het zo, dat ik de thematiek en mijn manier van
werken volledig in kaart heb gebracht, ik heb er uitgehaald wat er in zit. Ik ken
elk hoekje en gaatje van dit landschap, deze streek. Het klinkt negatiever dan het
is. En dan zijn er twee mogelijkheden: of vertrekken of met een nieuwe bril op
gaan kijken. Het kan ook nieuw materiaal zijn, zeker. En ik heb ook de laatste tijd
gedacht "ik moet terug naar grafiek". Dat kan ook fotografie zijn. Ik bedoel met
een andere bril niet een ander mens worden, maar anders kijken.
Er komen dozen met foto's te voorschijn. Hij heeft enorm veel gefotografeerd,
lege landschappen, sporen in een sneeuwlandschap.
