Terloopse ootities vao Theo Jordans
ZL
73
Het atelier is de kerk. Het plein van Groede vormt het vierkante uitzicht, bomen
rondom. De ingang van het atelier is de deur van de zijbeuk, van de in de late
zeventiende eeuw gesplitste kerk. De Franse vluchtelingen kregen de ene helft, de
volgelingen van de reformatie hadden aan de andere helft genoeg. Jordans werkt
boven de Franse kerk. Om zo te zeggen. Er klinkt jazzmuziek. 'Stoort dat niet?'
Het is de tweede zin na de kennismaking.
Hij heeft zich wel eens beter gevoeld, heeft twee tentoonstellingen achter de rug
en heeft het gevoel dat zijn werk in het luchtledige heeft gehangen. Aarzelend
merkt hij op dat hij de afspraak zelfs heeft willen annuleren: 'een gesprek met
allerlei omtrekkende bewegingen, ik weet niet of iemand daar op zit te wach
ten'. We lopen heen en weer in het atelier. Er komen aquarellen en tekeningen
te voorschijn, oud werk en nieuw werk. Het atelier is rommelig met affiches van
oude tentoonstellingen, een paar ezels, een lithopers, rekken met werk. Een schil
dersleven.
