Een actief geduld - Ogen moeten leren
ZL
Ulillem Buijs, mei 1937 - maart 2007
Andreas Oosthoek
Hij zette de Middelburgse Vleeshal naar zijn hand, was te gast in het Amstelpark, in
Middelheim en Sonsbeek, ondernam een zoektocht naar de armen van de Venus van
Milos, beklom de Parnassus, zette nieuw licht op de 478 Uomini lllustri van Firenze, ver
bond begin- en eindpunt van Highway 183, verkende de Via Appia, de Muur van Hadri-
anus, de Tunnel van Eupalinos, Chott el Djerid, het zoutmeer van de luchtspiegelingen
en richtte alle aandacht op de voltooiing van zijn Hanze-project, de stille kracht van de
steden. Vier maanden was hij - heen en terug - bezig met de totale zonsverduistering
in Papua Nieuw Guinea: een evenement met een netto-duur van twee minuten. Leven
en werken als in een Itinerarium, het boek van de welvoorbereide reiziger, gids en ver
slag. De wereld als werkterrein - het vergt dynamiek en geduld, medeplichtigheid aan
de tijd, in eeuwen en momenten.
Maart 2007 overleed plotseling Willem Frederik Buijs, op de drempel van zeventig
jaren. Hij is een projectkunstenaar genoemd: de kunstenaar als informator, punctueel
in zijn berichten, vastbesloten en overtuigd van de koers, opererend binnen heldere
lijnen, gedreven en bevlogen, met geduld en zonder veel gerucht. Dynamiek, ontstaan
uit studie naar evenwicht, dynamiek uit bedaard overleg. Het is de dynamiek van de
verplaatsing in afstand en tijd, zoeken en vinden, loslaten en hervinden. Het wordt
Kunst als het traject bespreekbaar is, aantoonbaar blijkt en een integratie van woord
- gedachte - en beeld - vorm - wordt. Wel overwogen.
Een helder bestaan? Willem Buijs, Dordrecht 1937, is naamloos binnen gekomen bij
generaties Nederlanders. Als ontwerper verbonden aan de Glasfabriek Leerdam, assis
tent van Andries Copier, houdt hij zich jaren lang bezig met de functionele gebruiks-
vorm: het samengaan van nut en schoonheid. Het begrip 'een goed glas' blijkt, in het
gebruik van alledag, meervoudig. Buijs vergroot de actieradius tijdens een docent
schap Ideevorming en Projectontwikkeling aan de Rotterdamse Academie waar hij
eens begon, als student. Hij begeleidt zijn studie Kunsthistorie (UvA) met een recht
streekse praktijk als assistent-conservator van het Centraal Museum in Utrecht.
