In de politiek
Ondanks zijn zeer drukke werkzaamheden voelde David Luteijn zich zeker geen 'vader
op afstand'. "Ik probeerde in het weekeinde echt thuis te zijn en zo min mogelijk stuk
ken mee te nemen. Ik had wel scherp voor ogen dat de publiciteit die mijn functies
meebracht, niet altijd leuk was voor de kinderen. In het begin vonden ze het nog wel
spannend, maar onze dochter Frangoise vond er op enig moment niets meer aan om
de 'dochter van' te zijn."
Het thuisfront was en is altijd belangrijk voor David. "Je kunt met zoveel soms hecti
sche functies alleen maar goed functioneren als er draagvlak thuis is." Wat dat betreft
heeft hij altijd veel waarde gehecht aan het oordeel van zijn vrouw Anke: "Ze is veel
explicieter dan ik; ik vind al gauw iets goed, waar zij nogal genuanceerd is. Daarin vult
ze mij goed aan."
Eigenlijk wilde David Luteijn in 1984 stoppen als voorzitter van het KNLC, maar
hij bleef op uitdrukkelijk verzoek tot na 1985, omdat het honderdjarig jubileum ge
vierd moest worden. Ondertussen was er in 1983 nog een klus bijgekomen: het Be
stuur van de Rabobank Nederland. Dat was het begin van twintig jaar Rabobank.
Luteijn fuseerde de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht tot een moderne Raad
van Commissarissen en vertrok daarna.
Gedurende een periode die gelijkloopt met die van de Rabobank, bracht Luteijn in
de actieve politiek door. Voor de VVD kwam hij in 1983 in de Eerste Kamer. Zijn zetel
had hij niet te danken aan lobby of VVD-activiteiten. "Mijn vrouw was actief lid, ik
was meer het thuislid. Maar ze zochten nog iemand met een landbouwachtergrond,
vandaar. Ik kon het bovendien mooi combineren met andere functies, want ik was er
inmiddels wel achter dat combineren van functies mijn sterkte is. Daarom had ik er
ook voor bedankt om in het kabinet Lubbers-1 Minister van Landbouw te worden."
Zijn allermooiste succes is een combinatie van alles wat David Luteijn kenmerkt: bestu
ren, ondernemen, boeren en netwerken. "Met Cees Veerman (voormalig Minister van
Landbouw) heb ik in de jaren tachtig een fonds opgezet. We hadden een plan waarbij
we investeerders aantrokken voor de koop van landbouwgrond, die vervolgens in
erfpacht werd uitgegeven aan boeren. We hadden de opzet helemaal uitgewerkt en
toen moesten we investeerders weten te vinden. Dat was heel spannend. Ik weet nog
precies dat ik bij de Grote Kerk in Goes reed en dat het slecht weer was, toen ik een
telefoontje van de Directeur van Centraal Beheer kreeg, die zei dat hij meedeed voor
dertig miljoen gulden. Yes... dat succes vergeet ik nooit meer. Het fonds bestaat nog
steeds en heeft inmiddels 130 miljoen aan investeerders."
Luteijn voelt zich thuis in de politiek, maar hoeft niet zo nodig 'hogerop'. Bovendien
werd hij voorzitter van de Cebeco groep, een CDA-bolwerk. Tot zijn grote verbazing
koos zijn achterban hem na vier jaar fractielidmaatschap plotseling tot fractievoorzit
ter van de VVD in de Senaat. "Ik denk omdat ik veel stemmen kreeg van de boeren uit
de WD." Maar ook hier wist Luteijn wel mee om te gaan. "Ach, ik was fractievoorzit
ter, dus behartigde ik niet de landbouwbelangen in de Kamer. Dat kon wel met de
werkzaamheden voor Cebeco worden gecombineerd."
