dige burgers en boeren die hun belangen langs allerlei kanalen naar voren kunnen
brengen, van actiegroep tot politieke partij. Over de sterke band tussen de agrarische
sector en het CDA hoeven we niet geheimzinnig te doen. In de 'zee' van Zeeland, de
Zeeuwse wateren leven de zeehonden, de scholeksters en andere vogels, de vissen en
schelpdieren, die nu eenmaal wat minder sterk in actievoeren zijn.
Het rentmeesterschap over onze planeet, dat het CDA graag hoog in het blazoen
voert, concentreert zich in dit geval wellicht toch meer op de landbouw dan op 'God's
own nature', meer op het land dan op de zee van Zeeland. Dat is jammer, want
de Westerschelde is in Nederland het laatste estuarium met een volledige zout/zoet-
gradiënt, dat in potentie helemaal kan herstellen van z'n verwondingen. Daarmee
zouden we toch zorgvuldiger moeten omgaan dan we nu doen.
De conditie van de Westerschelde als natuurgebied stemt niet vrolijk. De inpolde
ringen van de laatste decennia, de huidige blokkade op ontpolderen en de in gang
zijnde verdieping maken het estuarium tot de patiënt zoals in het begin van dit artikel
beschreven.
Inmiddels heeft het parlement de Scheldeverdragen goedgekeurd, inclusief de be
leidsbeslissingen om de grensoverschrijdende projecten 'Uitbreiding Zwin' (door ont-
poldering van een deel van de Willem Leopoldpolder) en 'Ontpoldering Hedwigepol-
