Het beloofde laod Holland Veen zat. In 2003 zijn hier twee lange strekdammen haaks op de oever aan gelegd. De schorrand-erosie is daardoor flink vertraagd en er zijn honderden hectares slibrijk, laagdynamisch voorland bijgekomen. Dat is natuurlijk prima en dat zou op meer plaatsen kunnen, bijvoorbeeld bij het Plaatje van Baarland." We klimmen de dijk op bij Bath. Bovengekomen, zien we de machtige Wester schelde met Saeftinge aan de overkant zich voor ons uitstrekken. Zonlicht dartelt over alles heen. Voor Joosse is de Westerschelde ook puur emotie. Op de kruin van de dijk strekt hij zijn arm uit en roept: "Het beloofde land." Je hoort een knipoogje in zijn stem: een duidelijke verwijzing naar het bijbelse tafereel van de Israëlieten, die voor de eerst keer het door God beloofde heilige land zien. We gaan in het hoge gras van het dijktalud zitten. Ik vraag hem hoe hij aankijkt tegen ontpoldering. Joosse: "Ge dacht vanuit de Westerschelde als natuurgebied is ontpolderen zo gek nog niet. Je Cees Joosse op de dijk bij Bath. vergroot de komberging en de natuurwaarde. Maar het is jammer dat je over nuttige landbouwgrond praat. Kijk, dat Plan Tureluur - duizend hectare op Schouwen terug gegeven aan de natuur - dat vind ik prima, want dat was waardeloze landbouwgrond. De zeekraal groeide er in de wei." "Hoe komt het dat er in de Zeeuwse samenleving eigenlijk weinig oppositie wordt gevoerd tegen verdieping van de Westerschelde en de achteruitgang van het ecosy steem?" vraag ik hem. Als nuchtere Zeeuw telt Joosse het uit op zijn vingers. "De vis sers en natuurbeschermers zijn tegen verdieping, maar die belangen wegen niet echt zwaar in de Zeeuwse politiek. De boeren zijn tegen ontpoldering, maar leggen daarbij niet de koppeling met verdieping. En dat is heel jammer, want de boerenbelangen wegen wèl flink door in de Zeeuwse politiek. En de Zeeuwse burger, ach die ziet niet zijn eigen belang, het raakt hem niet."

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 2008 | | pagina 153