Het beloofde laod
Holland Veen zat. In 2003 zijn hier twee lange strekdammen haaks op de oever aan
gelegd. De schorrand-erosie is daardoor flink vertraagd en er zijn honderden hectares
slibrijk, laagdynamisch voorland bijgekomen. Dat is natuurlijk prima en dat zou op
meer plaatsen kunnen, bijvoorbeeld bij het Plaatje van Baarland."
We klimmen de dijk op bij Bath. Bovengekomen, zien we de machtige Wester
schelde met Saeftinge aan de overkant zich voor ons uitstrekken. Zonlicht dartelt over
alles heen. Voor Joosse is de Westerschelde ook puur emotie. Op de kruin van de dijk
strekt hij zijn arm uit en roept: "Het beloofde land." Je hoort een knipoogje in zijn
stem: een duidelijke verwijzing naar het bijbelse tafereel van de Israëlieten, die voor
de eerst keer het door God beloofde heilige land zien. We gaan in het hoge gras van
het dijktalud zitten. Ik vraag hem hoe hij aankijkt tegen ontpoldering. Joosse: "Ge
dacht vanuit de Westerschelde als natuurgebied is ontpolderen zo gek nog niet. Je
Cees Joosse op de dijk bij Bath.
vergroot de komberging en de natuurwaarde. Maar het is jammer dat je over nuttige
landbouwgrond praat. Kijk, dat Plan Tureluur - duizend hectare op Schouwen terug
gegeven aan de natuur - dat vind ik prima, want dat was waardeloze landbouwgrond.
De zeekraal groeide er in de wei."
"Hoe komt het dat er in de Zeeuwse samenleving eigenlijk weinig oppositie wordt
gevoerd tegen verdieping van de Westerschelde en de achteruitgang van het ecosy
steem?" vraag ik hem. Als nuchtere Zeeuw telt Joosse het uit op zijn vingers. "De vis
sers en natuurbeschermers zijn tegen verdieping, maar die belangen wegen niet echt
zwaar in de Zeeuwse politiek. De boeren zijn tegen ontpoldering, maar leggen daarbij
niet de koppeling met verdieping. En dat is heel jammer, want de boerenbelangen
wegen wèl flink door in de Zeeuwse politiek. En de Zeeuwse burger, ach die ziet
niet zijn eigen belang, het raakt hem niet."