Het IK-eiland
reflectie misschien zelfs. Zeker nu de vormen van IK op ware grootte worden gemaakt.
Een functionele sculptuur, schaal 11die zich bovendien uitzonderlijk goed leent voor
vertaling op Europese schaal en daarmee het bereik van de energetische boodschap
nog vergroot. MOI, ICH, ME. Juist de personificatie van elke bezoeker of beschouwer
met het ongenaakbare werk in basalt, beton, staal of glas sluit elke opwaardering van
het ego, de donkere kant van het ik, bij voorbaat ondubbelzinnig uit. Het is dan ook
niet van ondergeschikt belang dat die private ontmoeting zorgvuldig geënsceneerd
wordt. Liefst in een lommerrijke omgeving, een hof, een omsloten groene ruimte. Op
die manier kan de zichtbaar gemaakt energie, door personen worden opgevangen,
vrijkomen en positief aangewend worden.
Op het eiland staan een aantal schijnbaar losse paviljoens, rondom de domi
nante bakstenen toren, in 1939 ontworpen door ingenieur (van Rijkswaterstaat)
J.H.J. Kording. Bovenop de stoere toren staat al geruime tijd een helder transparante
opbouw: het atelier van de eigenaar. Het grote contrast tussen het zware, donkere
metselwerk en het glanzende staal en glas van de opbouw, benadrukt nog eens hoe
zeer de eenvoudige toevoegingen aan deze plek, in al hun simpelheid eenvoud, een
subtiele architectonische ingreep zijn, maar die een aardverschuiving teweeg brengen
op het mentale vlak. Vanuit de toren, die voorheen de eerste levensbehoefte water
op druk hield, is er nu ineens uitzicht en inzicht tegelijkertijd; een visuele koppeling
met de omgeving, met het land, de lucht en de snelweg, die zijn weg zal vinden naar
het brein van Van Munster en zo naar zijn kunstwerken, naar de paviljoens en naar
