ZL
EpilOOg -KeesBos
Twaalf Zeelandboeken mocht ik samenstellen. Dit is het laatste. Misschien wordt de
serie op een andere basis en in een andere formule voortgezet; het bestuur van de
uitgevende Stichting doet daar zijn best voor.
Na acht delen Walacria zag Zeelandboek in 1997 het licht. Walacria was het heemkun
dige jaarboek voor Walcheren, zoals er ook jaarboeken bestaan voor Zuid-Beveland,
Schouwen-Duiveland en Zeeuws-Vlaanderen. In 1987 verscheen het eerste deel, uit
gegeven door de Heemkundige Kring Walcheren. De vervolgdelen werden uitgegeven
door de Stichting NRI.
Walacria was een heemkundig, min of meer folkloristisch jaarboek. Toen er een artikel
werd aangeboden over de patriciërshuizen in Goes, Zierikzee en Middelburg, bleek
daar geen platform voor te zijn. Het artikel kon niet in drieën geknipt worden, om het
Zuid-Bevelandse, het Schouwse en het Walcherse heemkundige jaarboek er elk een
stuk van te laten opnemen. Dat leidde tot de gedachte om voor de gehele provincie
een Zeeuws jaarboek te maken. Tegelijkertijd vatte de gedachte post dat heemkunde
in de zin van historie en folklore niet het leidende principe zou moeten zijn. Voor ogen
stond een actueel, documentair beeld van wat er in Zeeland speelt, met aandacht
voor economie en bedrijvigheid, kunst en cultuur, woon- en leefmilieu, bestuur en
beheer, onderwijs, zorg en welzijn, landschap, natuur en milieu, kortom het hele scala
aan algemene onderwerpen dat in de Zeeuwse samenleving zijn specifieke uitwerking
heeft. Van meet af aan was de gedachte dat zoiets niet in één deel te realiseren zou
zijn, maar dat in een reeks van delen een beeld gegeven zou moeten worden van het
Zeeland van rond de wisseling van de 20e naar de 21ste eeuw. Of Zeelandboek daar
na twaalf delen in geslaagd is, is ter beoordeling aan de lezers.
Na het uitkomen van het zevende deel besloot de Stichting NRI ermee te stoppen. Dat
zou ook het einde zijn van Zeelandboek. Enkele enthousiaste lezers en medewerkers
vonden dat zo spijtig, dat er besloten werd tot oprichting van een nieuwe stichting,
die de uitgave van Zeelandboek zou voortzetten. Zo geschiedde. De Stichting Zee
landboek is vanaf deel acht verantwoordelijk voor de uitgave.
Dat er tot nu toe twaalf delen konden verschijnen, is te danken aan de sponsors. De
eersten die daarbij genoemd moeten worden, zijn de auteurs die zonder betaling voor
Zeelandboek schreven. Wat ze er voor terugkregen, was het genoegen van het in druk
verschijnen van hun artikel. Dat mag dan vooral gelden voor de amateurs onder hen,
echter ook professionele auteurs hebben belangeloos bijdragen geleverd. Zonder hen
(wie alle delen heeft, heeft bijdragen van 75 auteurs!) was het niet gelukt. Er was
een min of meer vaste kern die bestond uit mensen die regelmatig - sommigen zelfs
in vrijwel alle delen - hun bijdrage leverden en die de samensteller bijstonden in het
realiseren van de publicatie. Andere sponsors zijn de bedrijven en instellingen die de
twaalf delen van Zeelandboek financieel steunden.
Het was vooral passie voor Zeeland die mij motiveerde tot het initiatief en de samen
stelling van dit jaarlijks in boekvorm gepubliceerde tijdschrift. Die passie blijft, maar
voor het vervolg op de reeks wil ik nu het stokje overdragen. Mocht iemand geïnteres
seerd zijn: het bestuur wil graag met hem of haar kennismaken.
Koudekerke, augustus 2008
