Familieschip: een varend bedrijf
Maar de Leie is óók een rivier met stromend water. En we varen stroomopwaarts. Nóg
wat minder gas en het schip gaat achteruit: lastig varen voor de schipper. Intussen
zijn de gevolgen voor de wal overduidelijk. De oevers storten in. Ooit zijn er dappere
pogingen ondernomen om het probleem op te lossen door betonplaten over de oe
vers te leggen, maar het zand wordt telkens onder de platen vandaan weggezogen
door de passerende schepen. De zware betonplaten missen snel hun ondersteuning
en storten in, of schuiven zelfs wat richting het vaarwater. Op de 'Optimist' hoorden
we dat er eens zo'n plaat was geraakt door de schroef, maar dat er gelukkig geen
averij was.
Als we even later voorbij de afslag naar de Leie varen, komen we in een nog ouder
deel terecht. Tot Sluis Waregem zien we dat het vaarwater en de oevers heel lang niet
zijn onderhouden. Duidelijk is te zien dat ingestorte stukken van de wal weer met
De beschadigde oevers van de Leie.
zand zijn gevuld. Te vér ingestorte stukken worden voorzien van een dijkje van stenen.
Deze constructie is een compromis met de natuurbeweging! Achter deze stenen staat
namelijk gewoon weer wat water. In dat kleine gebied van water en zandwal grijpt
de natuur haar kans: talloze vogelsoorten en andere dieren vinden hier een broed- of
leefplaats. De steile wand van zand, een zachte 'podzolbodem', leent zich voor het
nestelen van honderden diverse vogels.
Veel Nederlandse binnenvaartschepen zijn 'familieschepen'. Het schippersgezin
woont aan boord, met de kinderen zolang deze nog klein zijn.
"Wij zijn een echt 'familieschip'", betoogt het schippersechtpaar de Groen van de
