Er zijn nog steeds grenzen
Het is zomaar een momentopname uit het leven van de directeur van de Oosterbaan
Transportgroep. Stakingen, visquota, het inspelen op het veranderende visaanbod, de
toenemende macht van de grote supermarktketens, de stijgende dieselprijzen, reke
ningrijden en kilometerheffing nopen een vervoerder tot creativiteit. Efficiency wordt
bereikt door de krachten te bundelen. Zijn wagenpark van 130 wagens legt jaarlijks 25
miljoen kilometer af. Daarmee verdienen de 260 personeelsleden hun inkomen. En dat
moet zo blijven. Een makkie? Jan Oosterbaan: "De huidige situatie in de transportsec
tor is zo, dat zeven van de tien transporteurs met verlies rijden. Wij willen niet in de min
komen. Dat betekent hard knokken."
Wagens van Transport Vooruit in de jaren zeventig.
Het wegtransport groeide de laatste jaren omdat het zo goedkoop, flexibel en
betrouwbaar is. Dat betreft met name de nichemarkt van verse producten. Hoewel
Jan Oosterbaan spoorvervoer niet uitsluit, blijkt het in de meeste gevallen voor zijn
markt te duur en ook onbetrouwbaar. De spoorwegen zijn nationaal georganiseerd;
overal kan wel iets mis gaan, bijvoorbeeld een wagon die zomaar een paar dagen op
een emplacement blijft staan, hetgeen voor verse vis natuurlijk rampzalig is. Twintig
jaar geleden bleek het goedkoper te zijn - inclusief de voorbehandeling van etikette
ren - vanuit Breskens een wagen naar Zürich te laten rijden dan om eenzelfde hoeveel
heid vis vanuit Basel per trein naar Zürich te vervoeren I Wellicht was het wegtransport
te goedkoop, in verhouding tot het treinvervoer. Daarin komt nu verandering door de
