ZEEUWS TIJDSCHRIFT No. 4 1. Hoe grooten blijscap in liefs vergaren es Druck, droefheyt volcht achter in 't scheyen; Het versamen van vrienden een bly gebaren [es, Maer tscheyen van lieven der herten beswaren [es; Voor blijscap comt droefheyt, voor dlachen [screyen Alsoo sy verhoort hadden diet ons seyen, Soot was ghesciet te Middelburch int stede, Van onsen grave en sijne suster, onder hun [beyen Op Sinte Katerinendach, dats waerhede, Daer Margriete met haren broeder tsceymael [dede. 2. Ons grave sijne suster vriendelijc toefde, Over maeltijt daer sy saten bee, Van spijse, drancke, dat daer behoefde. Margriete en dede niet dan sy droefde, Denkende hoe sy gheraken soude over die zee, Ende tsceyden van haren broeder dede haer Dies wertse rouwich van sinne; [wee: Want haer broeder bracht haer, ten ghescee, Sint Jans vrientscap en Sinte Geertruy minne; Dies haer ghinc alle droefheyt inne. 3- Met vreuchden datse droncken en aten, Also ghy hooren moecht en verstaen, Ende bedreven blijscap boven maten; Maer menighen traen was daer ghelaten. So wanneer die maeltijt was ghedaen, Ende men van tsceyen dede vermaen, Als niet meer tansiene haren broeder Doe worden haer dooghen met tranen bevaen, So elck bi reden mach wesen vroeder; Cristus wil wesen haers scips stierhoeder! 4- Hoort hoe Margriete, dese maghet reene, Haren broeder te voete viel op haer knyen, Bedroeft van herten, bevaen met weene, Hem dagende dat haer was gedaen te cleene, En haren vader, dat coninclijc engyen. Noch bad sy om in paise te houden, hoort [mijn bedien, Syn landen, met soeten woorden ende goeden [vermanen, Dat alle die hoorden haer dese woorden [bedien, Edel, onedel, ic soude wel wanen, Dat hem die oghen vloeyden vol tranen. 5- „Ay broeder, als ic ben van hier ghetoghen, Die confusien moet ick al vergheten, Die my ghedaen is, int claer betoghen; Daerom broeder thooft sijnde boven alle [hertogen, Ende grave in menighe landouwe gheseten, Al die vieleynicheidt, willet weten, Die my die Koninck van Vrancrijck boot, Begheric broeder, na mijn vermeten, Dat ghy vergheeft, door Cristus doot". 6. Wat dat haer broeder antwoorde laet ic lyen Daer af en wil ick niet rueren een haer; Maer hy seyde: „Suster, wilt dat vertyen En wilt u des weenens doch vermyen: Ghy maect ons alle moedeloos en swaer; Het sceyden van u gaet my so naer, Doch heb ick u woorden wel onthouwen, Men seyt ghemeynlijc, ende tes oick waer, Lange borghen en is niet quyt ghescouwen". 7- „Wel broeder, so neem ic oorlof, dan. Groet my den coninck onsen vader seere! Den rouwe comt my so vloyende an, Door tsceyden van den edelen man, Ick duchte ick en siene nemmermeere; En groet my sijn coninghinne, vol aire eere, Onse stiefmoeder, die dochter van Mylanen, Dat bid ick u hertelijc, broeder en here! Myn oghen vloeyen so vol heeter tranen, Door tsceyden, ick en kans niet meer [vermanen". „Orlof broeder, en blijft ghesont!". H. PIETERS 92

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1951 | | pagina 22