Ctëtotfarbtttett otter al fantrner.6ütopg
me» fouöco te uoüë met co tint» gcfrrtuë.
ff >0 gob Dt'ts omttt er mei rlagbeförfe
tarter inter iaut al 10 gipbuert
tic ftcbe uaaoltOmgljc biro wahacrelars
uecialbupfcnmerbgbcuuerr,
eft Oie fouthcetat uait een gbefrnert
eft batfaurmette mater merbgbeoteuen
enba: b tern bcöotucren to uopr geruert
batter mao göcfapr mbmmenbëöbcuë.
UtUi mccröer oloet en mao nopt geftreui
CrHc fottbee (nt lange ttfet tónen ótjalêo
oaer gob ffjn gauë beeft gljefcnt
ut fuu betflat finte mactëo Dtp bitten palg
batbeburuë toen uant mater gljcftljcnr.
orb mëfrben iaetotto npet bittiëoerblcnc
eftlactu fonDcbecteibrben Icetfgit
matgob tori bë frbulbtgen bent
nrilt gob btbben int tferccct Dijn
om te uergtuen faigob bereet ftjtt
loet ono bibben bë beer bee beeeett
biet in bentel m aecbe al boet Icutn.
bat tjt t'nngramfrap tmlua ono feeeren.
eft onomifbaet mil nergbenen
bat mi onebagenbcbüenbcbmten
bat bib ir brie pecfonë ineen ooliceft
aio ons befe mcrelt fal bcgljcucn
batmt moegen rometi onüeuueft
btoabcr bt lone bi Urpligtje gbeeft
H fH fit
No. 3/4
ZEEUWS TIJDSCHRIFT
niet meer te boven en verdween na een lijdens
geschiedenis van honderd jaar in de golven.
De slag om de dijken, die thans wordt ge
leverd met draglines en slibzuigers, werd des
tijds gestreden met eenvoudige wapenen als
korf en kramspade. Maar sommige détails van
de tegenwoordige strijd vertonen nog treffende
overeenkomst met de gevechten van vier eeu
wen geleden. Of was het geen anachronistisch
gebeuren, dat op 1 Februari van dit jaar hon
derd mannen te Kolijnsplaat hun schouders
tegen de vloedplanken zetten om het water
buiten de coupure in de havendijk te houden!
De zandzakken en de zeilen, die zoveel goede
diensten bewijzen bij de voorlopige dichting,
het lijken archaïsche middelen in de aanvang
van het atoomtijdperk.
Geheel in de geest van onze tijd daarentegen
is, dat de waterstaatsdeskundigen vrijwel on
middellijk na de Februariramp met stelligheid
verklaarden, dat het verloren terrein binnen
een jaar heroverd zou zijn en dat niets zou
worden prijsgegeven. Terwijl de dijkgaten nog
uitschuren spreken wij in alle ernst over de
afsluiting der zeearmen; de wetenschap heeft
ons zelfverzekerd gemaakt. Stel daar tegen
over de worsteling om het behoud van Borssele
in 1530: na twee jaar zwoegen waren de dijken
daar gedicht, maar het land was nauwelijks
droog of de zeeweringen braken opnieuw; dit
keer duurde het tachtig jaar eer de „beversing"
ter hand genomen werd.
Kort na de Sint Felixvloed ontving de kei
zerlijke raadsheer Gerart Mulert opdracht een
mdffarljjmëucrOmahcufcoouDeittotjet»
cubtcliuplhi uaubrn «clbcnbnucn
Oicmèitcauccoimctié oaec innc blaten
otij gobmatfraQc to baerghei'cntet
out tontfe maim cuöc tutjuru.
ttjaertmrmëpcmero oan inmöoetötief
tuauffor.Ocrgoücntft altucc.
Uit: Een nieu ghedichte vander schade die daer nu is gheschiet van die vloet des waters 1500 ende 30,
den vijffsten dach Novembri nu lest leden. Prov. Bibl. v. Zeeland
57
