ZEEUWS TIJDSCHRIFT No. 3/4 daar veelal geen sprake van kilometers brede duinreeksen. Slechts één enkele duinrij vormt hier de scheiding tussen het land en de zee. Het land met zijn schilderachtige boerderijen en vriendelijke, knusse dorpjes, die de pension gasten zo hartelijk te goed doen; de zee met zijn levendig kleurenspel en zijn verfrissende golven. Ja, zo is het. in de zomer. Maar nauwelijks is het najaar aangebroken, of de zee en de wind worden actief en het losse zand wordt meegevoerd uit de plaatsen, die door de bezoekers zijn kaal gelopen of om andere reden niet met kunstmatige middelen zijn afgedekt. Want niet alleen de strandhoof- den en de steenglooiïngen zijn producten van menselijke arbeid. Ook de begroeiing, zowel de helm als de duindoorns en andere beplantin gen, kan slechts met menselijke hulp tot ontwikkeling komen. En zelfs de beste begroeiing is niet bestand tegen het ruw geweld van de golven. Zo ver heeft de vijand zijn opmars voortgezet, dat hij bij zijn laatste grote aanval op enige plaatsen door de verdedigingslinie heen is gedrongen. Al zijn de bressen gedicht, het front is sterk verzwakt. Bovendien dringt voortdurend, dus ook bij kalm weer, zout water ondergronds door het duinzand heen. Als een vijfde colonne verricht het achter het zeefront zijn verwoestend werk. Lang niet altijd heeft de mens zijn zorgen over de duinen voldoende uitgestrekt. Hadden onze voorvaderen de gevaren beseft en de mid delen ter beschikking gehad, dan zouden zij ongetwijfeld reeds enige eeuwen geleden grote strandhoofden in zee voor Westkapelle heb ben aangelegd, ons aldus de zware zorgen voor een machtige, maar uiterst kostbare steenglooi ing hebben bespaard en aan het dorp West kapelle een behagelijke ligging achter het duin hebben verzekerd. Maar de vijanden water en Goed begroeid buitenduinbeloop bij Westkapelle P°t0 Polder Walcheren 94

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1953 | | pagina 48