ZEEUWS TIJDSCHRIFT
No. 5
Wie hier even bij stilstaat zal beseffen wat
dit voor een artiest moet betekenen.
Jaren arbeid worsteling van de geest met
de materie in de meest dynamische jaren van
een mensenleven schilderijen, onmisbaar in
het beeld dat wij ons vormen willen van de
picturale ontwikkeling van deze schilder op
gegroeid in een tijd van avant-garde, waarin
het ene -isme het andere opvolgde of ver
drong, gingen voor altijd verloren.
Schilderijen zijn kinderen van het ogenblik,
een sublimatie van het menselijk kunnen, ge
boren op momenten dat Inspiratie het pa
let reikt en de kracht geeft om, in zweet en
tranen vaak, te streven naar het huwelijk van
de geest en de stof.
Een wekkertje begint in je af te lopen",
zegt Kimpe zelftot het plotseling stilvalt.
Zolang het ding loopt, werk je, blijf je wer
ken. Valt het stil, dan is je schilderij af, en
leg je je palet neer."
Langzaam herstelde Kimpe van de slag en
na 1950 bereikt hij het hoogtepunt in zijn
ontwikkeling.
HET ligt buiten de bedoeling van dit ar
tikel een nauwkeurige chronologische
omschrijving te geven van alle facetten
die het machtige oeuvre van Kimpe vertonen.
Een kunstenaar worstelt vaak jaren voor hij
zichzelf wordt. Velen komen zelfs nooit zo
ver; ze blijven steken in een bepaald -isme of
ze blijven vertoeven in de schaduw van een
veel bewonderde meester, waarvan ze zich
niet kunnen ontdoen.
Het zal dus geen verwondering baren, dat
we in het werk van Kimpe de invloeden kun
nen ontwaren van het symbolisme, het im
pressionisme, het expressionisme, het construc
tivisme en de abstracte kunst. Het zou zelfs
vreemd zijn, ze bij een zoeker en vechter als
Kimpe met aan te treffen. Ieder kunstenaar is
tot op zekere hoogte kind van zijn tijd.
Kimpe heeft met deze -ismen geworsteld.
Verschillende van zijn werken zijn bijna
zuiver representatief voor bepaalde kunst
richtingen.
Korenarenstoel; 65 x 70
Maar Kimpe past niet in een bepaalde
school. Evenmin als Permeke en Servaes dat
deden, met wie ik Kimpe zeker durf verge
lijken.
Een fotografische realist is Kimpe nooit ge
weest. Wel heeft hij met gretigheid en scherp
schildersoog de natuur en haar mensen waar
genomen.
Maar in al zijn werk hoe uiteenlopend
ook in de verschillende perioden, is een dui
delijk sur-realisme waar te nemen, een streven
naar het verpuren en verdromen van de na
tuurlijke vormen, om de ziel te treffen, de
geestelijke essence der dingen.
Zo is uit de worsteling van deze Kemper
een eigen kunst gegroeid.
De 70-jarige heeft zijn eigen school, zijn
eigen kunst, zijn eigen stijl.
KIMPE is Kimpe en geen ander.
De merkwaardige kunst van deze Mid
delburgse artiest, doet geen concessies
aan een kopend publiek.
Hij vraagt wat van degene die hem bena
dert, hij hangt geen verklaring bij zijn com
posities, die vaak de trilling verraden van een
gecompliceerde geest.
142
