No. 6
ZEEUWS TIJDSCHRIFT
menselijke dramatiek, dat ze de beschouwer
kunnen schokken. Ergens weet de schilder
echter altijd het verlossende woord te spreken
harmonie is ook hier.
Hetzelfde kan gezegd worden van zijn fi
guurstukken. Talloos zijn de naakten en
vrouwenportretten die Van der Spoel heeft
vervaardigd. Vele van deze figuren hebben
een lijn en een grandeur die men zelden meer
aantreft. Sommige figuurstukken zijn vrijwel
zuiver belle peinture: mooie vormen, fraaie
schilderwijze, verrassende kleur, alles behan
deld met een in ons land volkomen ongebrui
kelijke spiritualiteit. Er zijn portretten van
jonge vrouwen en meisjes die boeien door hun
directe charme. Doch vooral in latere jaren
heeft Van der Spoel ook vele van deze vrou
wenkoppen (vooral op de dubbelportretten)
een tragiek meegegeven, die diep ontroert, een
enkele maal zelfs haast ondraaglijk is. Uit
vele werken spreekt menselijke bewogenheid
en deernis, soms een gruwelijk verval, angst,
demonie, met zo'n onontkoombare kracht dat
sommige beschouwers de confrontatie niet
aandurven, ontwijken.
Van der Spoels zogenaamde „abstracte"
schilderijen dragen die naam ten onrechte. Hij
gaat nimmer van de abstractie uit, altijd van
het concrete. Een abstract schilderij van Van
der Spoel is de eindfase van een zéér lange
reeks, die b.v. met een tamelijk realistische
weergeving van een vaas bloemen is begonnen.
Tientallen doorwerkte voorstudies gaan vaak
aan zo'n werk vooraf. Er is trouwens haast
geen enkel tentoongesteld werk van deze
schilder dat niet door ettelijke studies werd
voorbereid. Het is in verband met zijn ab-
171
