No. 1
ZEEUWS TIJDSCHRIFT
Fabriekscomplex.
die internationaal werd.
Maar zijn quasie-nonchalante verfopdracht
en ogenschijnlijk gemakkelijk navolgbare
„schuttingdecoraties" worden een gevaar wan
neer de kunstenaar zich de interpretaties van
deze schilder eigen maakt om te speculeren
op het applaus en de bijval van een zeker
publiek.
Gelukkig neemt Andries Minderhout aan
dergelijke terrein winnende bewegingen geen
deel en hoewel hij expressieve omlijningen en
geprononceerde contrasten niet schuwt, wordt
hij toch nooit heroïsch. Het tegendeel is eer
der het geval want zijn kunst toont steeds
ingehouden spanningen en een visie die zelfs
mild kan zijn.
Deze eigenschappen komen o.m. tot uiting
in een schilderij dat in 1956 tot stand kwam
en dat tot titel „figuur met stilleven" draagt.
Het coloriet van gedistingeerde grijzen, blau
wen en bruinen bezit een harmonische charme.
Door de rijk genuanceerde kleur is de
tweedimensionale compositie ten spijt een
duidelijk waarneembare dieptewerking ont
staan.
Het ritmisch spel van lijnen en contra-lijnen
veroorzaakt vooral in en rond de gestalte een
element van spanning dat echter in de omge
ving van het stilleven enigszins vermindert en
tenslotte in de linker benedenhoek niet vol
gehouden blijkt. Ook de kleur wordt op deze
plaats meer egaal en correspondeert dus niet
geheel met de schakeringen in de overige com
ponenten van het doek.
Door de geometrie der plans, de gestileerde
gebroken contour van de figuur en de cilin
der- en kegelvorm der stillevenmotieven heeft
de kunstenaar hier een voorbeeld gegeven van
een principieel cubisme. Daarentegen kreeg de
vorm een weinig plastische uitvoering en wer
den figuur en stilleven meer in betrekking tot
de ruimte en omgeving gedacht, zodat hier
een typische synthese is ontstaan van een La
tijns en Germaans vormbesef.
27
