ZEEUWS TIJDSCHRIFT
No. 1
NA deze straffe mathematische vormwil
volgt een verkenning die resulteert in
een meer vloeiend lijnverloop met nu
en dan een duidelijk behoud van cubistische
resten.
Deze wending manifesteert zich in het
schilderij „viool" hetwelk door de Provincie
werd aangekocht en een begrijpelijke bestem
ming kreeg in een der lokalen van de Zeeuwse
school voor toonkunst.
Minderhout heeft het doek in een verticale
blauwe- en rode kleurenzone verdeeld. Het
hierdoor ontstane af fiche gevaar werd natuur
lijk begrepen en de kunstenaar heeft dit pro
bleem dan ook opgelost door het aanbrengen
van kleurgradaties die op de vlakheid een
neutraliserende werking uitoefenen.
Het rood bezit een suggestieve kracht en
wekt de indruk alsof de beschouwer in de
helderetransparante gloed van een vuur blikt.
Men wordt hier onwillekeurig herinnerd aan
de geheimzinnige muzikale sfeer van het con
cert in rood" van Raoul Dufy, waaraan dit
doek overigens alleen maar naar de geest ver
want is.
Ongetwijfeld zal Minderhout er in de eer
ste plaats naar hebben gestreefd om met de
gedragen toon van het blauw en de harts
tochtelijke klank van het rood de uitdruk
kingsmogelijkheden der muziek te benaderen.
Zoals vele moderne kunstenaars en vooral
nonfiguratieven doen, gaf hij hierdoor aan
de kleur een symbolische betekenis.
HET behoorde niet alleen tot de cubisti
sche beginselen om de natuurlijke voor
stelling te herleiden tot fundamenteel
stereometrische vormen, maar er was ook een
wd om de uiterlijke gedaante der dingen van
uit verschillende gezichtspunten te overzien
en een „selectie" uit deze optische gewaarwor
dingen in een anthologie samen te vatten. Ook
het futurisme beoogde een arrangement van
uiteenlopende voorwerpen of fragmenten
daarvan.
Een dergelijk „simultané" laat Minderhout
zij het dan meer geabstraheerd zien in
zijn „fabriekscomplex".
De feitelijke stand of ligging der kranen,
loodsen, ijzerconstructies en pijpleidingen
werd opgeofferd ter verkrijging van een zo
gunstig mogelijk compositorisch resultaat.
Hoewel het getemperde grijs-blauw en de
zin voor evenwicht en verhoudingen een sta
tische rust oproepen, ontstaat door het bewo
gen verloop der lijnvormige oversnijdingen
toch een emotioneel accent dat gemakkelijk
aansluit bij de nerveuze sfeer van een fa-
briekswereld. Ook uit dit dualisme van stati
sche en dynamische elementen blijkt weer een
vormgevoel dat zowel Zuidelijk als Noorde
lijk gericht is.
Door een geladen lijnritmiek en een harmo
nische kleurobservatie is de kunstenaar er in
geslaagd dit nuchtere, triviale onderwerp te
herscheppen in een lyrisch en picturaal be
koorlijk geheel.
Vooral in zijn kleurenkeus overtuigt Min
derhout door een grote trefzekerheid. Heftig
of subtiel, steeds weet hij de kleur de juiste
concentratie en de verftoets de juiste dosering
te geven. Zwakke momenten zijn hier zeld
zaam.
Viool.
60 X 40 cm.
