ZEEUWS TIJDSCHRIFT No. 3 niet schroomt in te grijpen in het landschap om meer bosmeer water en een sterker zee wering te verkrijgen en de meer conserve rendenatuurbescherming negatief wil ik dit niet noemendie zorgvuldig behouden wil wat er is. Wel is dit laatste zeer in het belang van het natuurwetenschappelijk onderzoek. Dit moet niet te gering geacht worden. VELDONDERZOEK wordt meer en meer de grondslag ook van de land bouwwetenschap en hoe zou dit plaats kunnen hebben zonder ongerepte natuurter reinen. Er moeten dus ook overal reservaten blijven waar de recreatie, tenminste na de broedtijd van de vogels, ook niet geheel ge weerd behoeft te worden. Als daar maar niets gezaaid of geplant wordt, of het zou helm moeten zijn of andere inheemse soorten in het belang van de zeewering. Er zijn reeds twee biologische stations, één op Terschelling voor de kalkarme duinen van het Waddendistrict, zo genoemd door Prof. van Soest en één op Voorne voor het kalkrijke duindistrict, dat ten zuiden van Alkmaar ligt. En dit laatste, het onze dus, heeft boven dien nog het milde klimaat, weinig verdam ping in de zomer door de vochtige zeelucht, meer zon dan de streken meer landinwaarts en weinig strenge winters, vooral op Walche ren en in West Zeeuwsch-Vlaanderen. Daar profiteren planten en dieren van, die fSW; Aangeplant loofhoutbos bij Oostvoorne, zowel produktiebos als recreatieterrein. foto C. S. 70

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1959 | | pagina 18