No. 1
ZEEUWS TIJDSCHRIFT
Norwich Cathedral, 15th century, wood carving, Misericord.
Copyright Mrs. French.
slechts zichtbaar, de rest van hun lichaam
vervloeit in een trillend waas.
Kleinere zee-elven rijden glorieus op de top
pen der golven; ver weg in zee zijn groepen
zee-goden zichtbaar, machtig en stil met een
kroon op het hoofd. Heersers der zee, God
Neptunus gelijk. Vlak bij de vloedlijn spelen
zee-nimfjes van stralende schoonheid op en
onder het water duikend. Ofschoon al deze
zee-wezens a-sexuaal zijn is de eind-indruk
toch overwegend vrouwelijk. Terwijl ik dit
schrijf, hoog boven de zee op de pier gezeten,
hebben sommigen mij opgemerkt; half ver
schrikt over het binnendringen van een vreem
deling in hun rijk, staren zij mij aan. Wonder
lijk-mooie gelaatstrekken, met ogen die ge
heel en al de onmenselijke blik missen zo ka
rakteristiek voor natuur-geesten. De zetel van
hun bewustzijn zetelt in het hoofd en is zicht
baar als een heldere vlam. Het is moeilijk te
zeggen waarin het verschil ligt tussen hun
en de menselijke genus. Bij ons is er bij iedere
emotionaliteit sprake van warmte; bij hen is
er echter een vibratie als van een andere we
reld: fysiek koud en toch zeer hevig. Niet
tegenstaande hun vitaliteit en beweeglijkheid
is er een kille passiviteit merkbaar alsof geen
menselijke harteklop deze bijna mechanische
weergave der natuur bezielt.
Hoe sterker hun emoties, hoe killer hun re
acties. Ofschoon zij elkaar dikwijls beroepen
en een eigen taal schijnen te hebben, schijnen
zij toch nooit responsies te verwachten. Er is
een element van wildheid ondanks deze koele
passiviteit in deze kinderen der zee; iets van
het wezen der zee zelf."
Tot zover Geoffrey Hodson.
Zeehonden: kinderen van de Koning van
Lochlann; de Wilde Zwaan: dochter van de
twaalf Manen; de Zeemeermin: liefste ge
heim van de zee. Hoor hoe Kenneth MacLeod,
die witte magiër van Scoto-Keltische folk en
songlore hen bezingt in dit oude fragment van
het Mysterie der zee.
21
