No. 5
kijkmarkt lijden aan die kwaal.
"Wij hebben nergens tijd voor.
1913 komt niet terug en er is
geen reden dat te betreuren. Met
dat al was het toch een alleraar
digst jubeljaar.
Vlissingen, hoewel in het voor
jaar van 1814 bevrijd, vierde zijn
jubelfeest op 8 en 9 augustus 1913.
Stel het u voor: de Commissaris
der Koningin kwam per elektrische
tram naar de Keersluis, waar de
landauers gereed stonden. De
voorzitter van de feestcommissie
wees er in zijn welkomstwoord op,
dat het herkrijgen van de onaf-
kelijkheid niet alleen leefde in de
harten van de meer gegoeden, maar
ook in de kringen van de arbeid.
„Daarvan geeft het bij uitstek de
mocratische deel van Vlissingen,
nl. het Eiland, het bewijs." Voor
onze kritische oren heel interes
sante woorden, die, haarfijn ont
leed, niet minder interessante ge
dachten en gevoelens van de spre
ker aan het licht zouden brengen.
Enfin, het startschot voor de
vier sloepen in de roeiwedstrijd
viel
Na afloop maakte de commis
saris een rijtoer door de versierde
wijken. In de Palingstraat prijkten
drie erepoorten, in de Nieuw-
straat stond een obelisk. De Van
Dishoeckstraat geurde met een
poort, waarop een vluchtende
Napoleon, levensgroot! Een ave
rechtse triomfboog, is men geneigd
te zeggen.
De kinderspelen, met staartje
steken en ringlopen, ontbraken zo
min als de Uitvoering eener Can
tate in het Grand Hotel des Bains.
Ik mag u de eerste strofen van
de Inleiding tot dit zangstuk niet
onthouden:
No. 136
No. 137
OnafIi2r>S<#"jKh s s ast ta fMdtip'bj,
- EK.} -'-nhA' y
No. 138
