BLOKNOOT
89 BEELDEN
Wie het vergruisde beeld de Houtwerker van
Slavomir Milefic niet kent is te beklagen. Hij leest
kennelijk geen krant of heeft geen televisie. Zaan-
dams gemeentebestuur vond het beneden de esfe-
tische maat en weigerde het. Maandenlang heb
ben fatsoensrakkertjes en gezagsondermijnerfjes
stof gehad tot wat wij gemakshalve maar een dis
cussie zullen noemen. Er is nu een onverwachte
oplossing gekomen. Koog aan de Zaan heeft als
alle rechtgeaarde gemeenten iets tegen hef belen
dende perceel, in casu Zaandam en heeft zijn
ressentiment gesublimeerd in de aankoop van een
ander beeld van Slavomir: Pourquoi. Een fijn trekje
is dat het veel gelijkenis vertoont met zijn voor
ganger en slechts afwijkt in de ten wanhoop ge
strekte armen, treffende accentuering overigens
van de twist over hef Zaanse structuurplan.
Ons dunkt dat de gemeentelijke herindelingsplan
nen in Zeeland op dezelfde wijze het aanzijn
zouden kunnen geven aan de oprichting van 89
beelden. Overijssel krijgt ook al een beeldenroute
en Zeeland zou er een tweede A.N.W.B.-route bij-
krijgen.
Brieven onder het motto: Pourquoi pas? aan de
redactie. Anonieme worden geweigerd.
DE ORDE VAN DE DAG
Het nieuwe regionale industrialisatiebeleid is voor
zevenentwintig gemeenten op een grote teleur
stelling uitgelopen. De staten van Zeeland drukten
er al de traditionele verontrusting over uit en de
Leeuwarder Courant haalde alles uit de bovenkast:
Vervolg van bladz. 140
ciaal terrein nader te belichten. Want dat er op som
mige Zeeuwse dorpen in de zeventiende en in de
achttiende eeuw een bloeiende en zelfs nog in de
vorige eeuw hier en daar een kwijnende huisindustrie
was, moet o.i. een gevolg zijn van de volksverhuizing
op het einde van de zestiende eeuw.
Aantekening
In dit artikel wordt niet gesproken over de hervorming
op Zuid-Beveland omdat we hierover reeds herhaal
delijk geschreven hebben:
Iets over de hervorming en de predikanten te Reimers-
waal, Scheveningen 1929; De burgerlijke en kerkelijke
geschiedenis van 's-Heer Arendskerke, 2 dln., z.p. 1957-
1959; Z. Tijdschrift 1962, no. 3, blz. 80-87.
Over het toenmalige eiland Wolphaartsdijk: De Schalm,
officieel orgaan van de gemeente Wolphaartsdijk, jrg.
1964, no. 2.
SCHOT IN DE RUG. Na al die politieagenten nu
ook al een staatssecretaris.
Het standpunt van de provinciale besturen is be
grijpelijk maar gratuit, omdat zij tof geen offer
bereid zijn. Voor Zeeland zou het neerkomen op
handhaving van vier kernen plus de aanwijzing
van een nieuwe (de Sloehavendus één meer
en als het nou persé moet dan in hemelsnaam Ter
Apel maar schrappen.
GROOT- EN KLEIN-LUIK
Monsieur Pierre Clerdent is gouverneur van Luik.
Hij heeft gesproken op het congres van hef Bene-
lux-Comité in Rotterdam. Luik was voor hem het
centrale punt van het Benelux-grensgebied, zoals
voor de Vlamingen de rest het accent krijgt. In het
westen werd Antwerpen door de gouverneur als
groeipool erkend, maar tussenin bevindt zich een
soort toeleveringsgebied van wegen en mensen.
In de keuken waar de resoluties worden bereid is
de Waal zeer halstarrig gebleven
In het Bulletin Du Grand Liège is zijn causerie
becommentarieerd. De gouverneur zou in Rotter
dam demonstratief geen aandacht hebben gekre
gen. Benelux doet wel alles voor de kuststrook en
het zogenaamde middengebied. Vrij Nederland
van 4 juli jongstleden weet niet waf het schrijft als
het de Walen gelijk geeft. Benelux heeft voor het
gehele grensgebied nog niets gedaan of nagelaten.
Dat doen Den Haag en Brussel. En Brussel heeft
Vlaanderen en Wallonië niet in de hand. Zij voer
den in Rotterdam hun oorlogjes zelfs op ten over
staan van de verbaasde Nederlanders (en Vlamin
genWalen waren er nauwelijks al was er wel
voor vertaalapparatuur gezorgd). De rest is stilte,
want deze rubriek is er niet voor om ongelijk te
bewijzen, tenzij het al te gortig wordt.
SJO
Het Parool is tegen de zuilen en voor reclame
televisie, zolang deze niet adREM is. Het schrijft op
4 juli een opgewonden stukje over een reclame-
theater van het wordt negenmaal meegedeeld
„artiesten". De beste lijkt ons Conny Stuart die
zingt: „Waar zou ik wezen zonder mayoneeze,
waar zou ik wezen zonder Calvé".
f 80.000,gooit een aantal bedrijven er elk jaar
tegenaan. De sjo-bis-lieder zegt: „Het is wel moei
lijk om artiesten tegenover de bikkelharde com
mercie te zetten, want die bedrijven willen alleen
maar het onderste uit de kan" en „je moet
proberen de taal van de commissie over te brengen
naar de realiteit, want die jongens denken alleen
in cijfers." Men verwacht 150 voorstellingen maal
800 huismoeders, die dan kennelijk nog niet genoeg
hebben aan de prullemand-volle brievenbussen,
141
