Rekenschap
en vraag die buitenstaanders vaak stellen
luidt: waarom toch dit alles, waarom niet
één provincie waar de rust blijft gehandhaafd
en de drift wordt uitgebannen?
Wij plegen in ons antwoord dan een citaat van
P. H. Ritter jr., kampioen van de lofprijzers der
verleden tijd, te geven. In zijn Het Welkom Schan
daal, waarin Loftinge in het begin der twintiger
jaren voor Middelburg staat, zegt hij het volgende.
Het is een afzijdige stad in een afzijdig land....
ver van de bezige stedengemeenschap van het
midden des lands. Hij spreekt over anachronistische
stoomboten en ponten die niet bij machte zijn om
auto's van groot kaliber te dragen. En over zielen
die verschrompelen en zich verdoven aan stevige
bitteruren en flapperende achterklap.
In dit klimaat wil en kan geen Zeeuw meer leven,
ook niet terwille van een uitgelezen groep op zoek
naar genezing van een neurose. Trouwens zelfs de
neurose is vermaatschappelijkt. De ponten moesten
groter worden en toen pas hebben wij leren zien
dat er geen eind aan is. Als er geen industrie was
gekomen dan zou onze bevolking sterk achteruit
zijn gaan lopen en ook vele levensvatbare dorpen
189