no
mg Cl'/ I
ZEE INVLOED
|IEN ander aspect van de waterinlaat bij de Volkerakdam
is het zoutgehalte van het ingelaten water. Het grootste
deel van het ingelaten water bestaat uit Rijnwater; vooral
in droge perioden overheerst het aandeel van het Rijnwater
sterk.Het zoutgehalte van het Rijnwater is groter dan het
zoutgehalte van het water afkomstig van andere bronnen,
zoals b.v. de Maas. Men blijft dan ook enigszins aan de
veilige kant wanneer men rekent met een zoutgehalte van
het ingelaten water gelijk aan het zoutgehalte van het
Rijnwater.
De zoutafvoer van de Rijn is in de loop van de jaren steeds
toegenomen. Een analyse van de gegevens uit de jaren 1963-
1966 toont aan dat de zoutafvoer is te beschouwen als een
variërende functie van de Rijnafvoer, zowel wat betreft de
kunstmatige als de natuurlijke zoutbelasting. Figuur 4.
De totale zoutafvoer blijkt bij een gemiddelde Rijnafvoer van
ca. 2000 m3/sec thans reeds gemiddeld 330 kg Cl'/sec te
bedragen. Hoewel de hoop bestaat dat de Rijn binnen afzien
bare tijd bevrijd kan worden van het niet als bijna onver
mijdelijk te beschouwen deel van de zoutbelasting, wordt in
het navolgende als voorbeeld de waterhuishouding van de
zuidelijke deltabekkens nader beschreven, uitgaande van de
in figuur 4 aangeduide zoutbelasting van de Rijn.
CEN volgende factor, die de aandacht verdient, is de
invloed van de aanwezigheid van scheepvaartwegen tussen
de zuidelijke deltabekkens en de nabij gelegen zilte wa
teren, alsmede van de aanwezigheid van min of meer uit
gebreide zeehavencomplexen in het Zeeuwse Meer.
Ten tijde van het opstellen van het rapport van de Delta
commissie behoefde slechts rekening te worden gehouden
met twee binnenscheepvaartwegen, te weten de kanalen door
Walcheren en Zuid-Beveland. De hoeveelheid zoet water, die
te allen tijde vereist zou zijn om de verzittende invloed van
deze kanalen op de deltabekkens te elimineren, werd, voor
hef geval dat de nodige voorzieningen voor de verziltings-
bestrijding zouden worden getroffen nabij de schutsluizen
te Vlissingen en Hansweert, toen geschat op 20 m3/sec.
De onwikkelingen, die sedertdien hebben plaatsgevonden,
hebben het in hef raport van de Deltacommissie geschetste
toekomstbeeld wat betreft het bovenstaande in niet on
aanzienlijke mate veranderd. De in 1963 tussen België en
Nederland bereikte overeenstemming over de aanleg van een
nieuwe Schelde-Rijnverbinding leidt er toe dat bij de be
schouwingen over de waterhuishouding van de zuidelijke
deltabekkens thans met de aanwezigheid van deze binnen-
scheepvaartweg moet worden gerekend. Voorts zijn plannen
voor de aanleg van een zeehavencomplex in het oostelijke
deel van de Oosterschelde naar voren gekomen. In 1964
verscheen het rapport van de door de minister van Verkeer
en Waterstaat ingestelde werkgroep Ontwikkeling Wester-
scheldebekken, waarin de aanleg van een ruim 4900 ha groot,
via een zeevaartkanaal met een zeevaartsluis vanuit de Wester-
schelde te bereiken havencomplex in het oostelijke deel van
de Oosterschelde wordt aanbevolen. Volgens het in het rapport
beschreven voorontwerp van dit zogenaamde Reimerswaalplan
wordt het complex door een ringdijk afgescheiden van de
Oosterschelde, zij het dat met de mogelijke bouw van een
binnenscheepvaartsluis, toegang gevende tot het Zeeuwse
Meer, rekening wordt gehouden. Deze laatste verbinding is
in het rapport niet zo zeer bezien als onderdeel van een
doorgaande binnenscheepvaartweg tussen de Ooster- en de
Westerschelde, maar vooral als een achterwaartse verbinding
van het zeehavencomplex; in dit licht beschouwd moet men
het handhaven van het kanaal door Zuid-Beveland als door
gaande binnenscheepvaartweg worden gerekend. In de Zee
havennota, die de regering in juli 1966 het licht deed zien,
wordt opgemerkt dat het mogelijk is dat het voorontwerp
van het Reimerswaalplan, dat ook overigens niet als een
star gegeven dient te worden beschouwd, te zijner tijd op
dit punt moet worden herzien; de belangen van de water
huishouding worden daarbij met name genoemd. In het rap
port van de werkgroep wordt er op gewezen dat de keuze
van het havenpeil op het van de Oosterschelde afgesloten
havencomplex mede dient te worden bepaald door de be
langen van de waterhuishouding.
Meer naar het westen bevindt het Sloehavengebied (Vlissingen/
Oost) langs de noordelijke oever van de Westerschelde zich
in volle ontwikkeling. In het ontwerp-streekplan „Midden-
Zeeland" van 1966 is een mogelijke uitbreiding tot bijna
2900 ha zeehavenareaal voorzien. Het is mogelijk dat een
deel van het bedoelde havenareaal slechts via een zeevaart-
1000 m sec
1300 m /sec
Verloop van het gem. Cl'-gehalte (zee-invloed) in de as van
de Rotterdamsche Waterweg en Nieuwe Maas bij L.W.-
stroomkentering en Rijnafvoeren van 640, ca. 1000 en 1300 m3/
sec; toestand na uitvoering Rijnkanalisatie en afsluitingen Vol
kerak en Haringvliet, alsmede beperking diepte Rotterdamsche
Waterweg en Nieuwe Maas: incl. invloed oliegeul; incl. ri
vierwateronttrekkingen (resp. voeding Zeeuwse Meer) van
230 m3/sec.
640 m3/ sec
