eggen, ploegen, molborden, graenschoppen, dos-
vloerrieven, bielstelen, dosvluistokken en wanmeu-
lens, kruwaegens en veldsleeën.
Op de kopen kap'out, di vee berken-riez'out in zat,
di zaete de bezembinders op te vlassen.
Wat of die bossen, die d'r eigen uutstrekte van
Domburg toe Vrouwepolder zó-a nie opleverde an
aollerlei 'outsoorten, di stoeng je van te kieken,
en iederéén was t'r op angeweze.
Daegen vö de koopdag liep 't bos a vol mee
aollerlei volk. Ajje ze zó 'oorde ao ze géén gebrek
an 'out, óór, ze kwaeme aol zómè kwansuus is
kieke. „En dan kwam d'r nog bie, dat 'r van 't jaer
mè vee slechte bomen bie waere, en 't kap'out,
dat was ook 'n stik minder as andere jaeren."
Want ze waere mè vee bange, dat d'r kooplust ze
zou verraeë, ze gaeve d'r eigen nie blöót, oor,
ze keke aol de katte uut d'n boom.
'n Paer uren vödat de koopdag begon, zag je ze
dan afkomme, op d'r dööie gemak mee d'r 'anden
in d'r zak en d'r puupje in d'r mond. En asse d'r
dan zó is één trappeerde, die 'n koop 'out stoeng
te tekseeren, dan was't: „Zóó bakkertje, da's 'n
koopje, ée? Gaef, zwaer 'out." As't dan 'n
bakker was, bie geval, dan 'oorde je dikkels 't
zèlde5): „Dit noga vee dóód 'out in, óór, en dan
moet je daer is kieke, di stae di 'n 'oop döóie troen-
ken, di niks op staet, en vee braemen. En vóda't dan
tuus op de staepel leid, jae mannen, dan komt'r
nog 'êêl wat kieke, ée." En zó was 't overaol
't zèlde liedje; mè op d'n duur moeste ze tog kleur
bekenne. Want asse p'rsé wat wou'n dan zoue
ze tog êênmael „jae" moete zeie tegen de bóó-
de! 6)
Vödat de koop begint zitte de notaoris mee s'n
klérk en Pier de bóóde bie d'n bosbaos op de
koffie. Ze kriege nog 'n slokje nae en dan trokt
de bosbaos an de belle. Da's 't sein dat de koop
dag kan beginne.
Eêst wiere de „condities" vogeleze, en degene die
naelaetig was in 't betaelen, die wier mee zwaere
straffen bedreigd en aol d'n troep7), die ze ge
schopt aode, mogte ze oprêê, en vooraol géén
aesgaeten8) laefe leie, en de braemen en de
doorns, die mogte ook opgeruumd ore.
Mee 'n lachje op d'r verweerde gezichten en dood
kalm naeme de boeren die praotjes vö kennis-
gevienge an.
Mè dan begonne ze te drommen om 'n goeie
plekke vast te kriehen, zódaenig dasse de bóóde
goed konde zieë, mè ook wi niet te kortbie, wan
dan docht 'n allicht dajje noga zin ao in da koop-
215
