Zeeuws prentenboek
L. W. de Bree
M. P. de Bruin
Even benoorden Kuitaart, aan de weg van Hulst
naar Perkpolder, slaan we rechts af. Je komt daar
op de Boudelodijk. De toeristenkaart van Zeeland,
uitgave van de A.N.W.B., duidt hem aan als
schilderachtig. Dat klopt, voor wie het polderland
pittoresk kan zijn.
Aan de voet van de Boudelo staat een verweerde
landarbeider een greppel te schonen, de novem
berwind jaagt hoog over hem heen. De man zet
accuraat zijn zeis neer als wij naderen, van de ene
graspol op de andere.
„Zitten we hier in de Kruispolder?"
,,'t Is te zeggen: we staan er."
Praatje: voor wie hij werkt, de boer of het
polderbestuur? Het is voor de boer. Of hij uit de
polder afkomstig is? Ja, 't is te zeggen: zijn ouders
kwamen van Nieuw-Namen, hijzelf is hier van
kindsbeen thuis. Altijd bij de boer gewerkt, vroeger
als inwonend knecht, daarna, toen hij getrouwd
was, met de boterham op zijn rug naar de akker.
Zaaien, wieden, bieten rooien en aardappels,
graan snijden, dorsen, ploegen, alles. In het begin,
bijna een halve eeuw geleden, één vrije zondag
middag in de drie weken, want het was gemengd
bedrijf. En niet genoeg verdienen om een fietsje te
kunnen kopen!
Hij kent de polder. Bedijkt in 1612. In 1953 stond
de boel onder water, je kunt het aan de beplanting
nog zien: op de kruin oude bomen, aan de voet
van de dijk nieuwe aanplant, nog niet zo stevig
ftol poLAof
\k* ais C O rd O
uit de kluiten gewassen. Kluiten. In noordelijke
richting, op de Schelde aan, niet anders dan
kluiten, vet, vers geploegd. De man vindt het een
levendig landschap, met al dat licht en die luchten.
Enkele keren is hij in de stad geweest; Antwerpen,
jawel. Dat is een schoenwinkel en een mode
magazijn, een banketbakkerij en zo meer. Steen,
steen, niets anders. Hij was altijd weer blij als ie
er uit was.
„Een café in de buurt? Kruispolder-haven; daar
ginder rechts afslaan."
De haven ligt in het schorreland. Een beurtscheep
je, een mosselschuit, enkele jachten. Een batterij
kleine graansilo's, de werf van De Klerk en het
café „De Schelde". „Bij Angelique" zeggen de
Belgen, die hier mossels komen eten of paling in
't groen.
Over een jaar of twee gaat het haventje verdwij
nen, straks ligt het achter een nieuwe zeewering-
op-deltahoogte. Op de werf van De Klerk worden
zoetjesaan de laatste schepen gebouwd.
252
De Klerk bij de loods van zijn werf op Kruispolderhaven
