Een belangrijk voordeel van het boek van De Bree
is bovendien dat de afbeeldingen in keuze en kwaliteit
uitgaan boven de illustraties in de Archieven.
Dracht uit het land van Hulst, 1894
kostuum in Zeeland voorkomend in het werk „Zeeuw-
sche 'kleederdrachten; herinnering aan het bezoek van
Hare Majesteit de Koningin en Hare Majesteit de
Koningin-Regentes aan het eiland Walcheren, 21 Au
gustus 1894" laat Frederiks de drachten teruggaan tot
de kledij der edelvrouwen of het kostuum der adellijke
vrouwen in het noorden van Frankrijk. Volkomen on
juist weerlegt De Bree, want de oorsprong van de
hoerendracht ligt in het burgerkostuum der 17e en
vooral der 18e eeuw.
Erfdeel Zeeuwse landschap
De Contact-Commisie voor Natuur- en Landschaps
bescherming en de Stichting het Zeeuwsche Landschap
hebben een brochure uitgegeven: De Westerschelde,
erfdeel van het Zeeuwse landschap. Dr. ir. I. S. Zonne
veld schrijft hierin over het Westerschelde-estuarium
als landschapstype, terwijl dr. ir. W. G. Beeftink en
drs. W. J. Wolff de natuurwetenschappelijke betekenis
van de buitendijkse terreinen in het Westerscheldege-
bied behandelen. Het credo wordt samengevat aan het
eind van het slothoofdstuk: ,,De overrompelende ont
wikkelingen langs de oevers van de Westerschelde
dreigen onze laatste zeearm tot een tweede Nieuwe
Waterweg te transformeren. De grote betekenis van
de industriële bedrijvigheid is onmiskenbaar, maar voor
komen moet worden dat volstrekt onvervangbare waar
den voorgoed verloren gaan en dat uit een oogpunt
van milieubescherming ongewenste toestanden ontstaan.
Hier zijn essentiële belangen van geestelijke èn licha
melijke volksgezondheid in het geding!
Wij zijn realist genoeg om te beseffen dat het Zeeuwse
natuurbezit niet integraal kan worden gehandhaafd.
Maar dat mag niet leiden tot een nivellering, een ver
arming over de gehele lijn: tot een ongebreidelde
industriële ontwikkeling langs de Westerschelde buiten
de oeverstrook bij Vlissingen-Oost en die tussen Ter-
neuzen en Ossenisse. Duidelijk moet worden uitge
sproken, dat het complex platen en schorren ten westen
van Terneuzen èn het Verdronken Land van Saaftinge
onaantastbaar zijn,
Het is nu het moment om de beleidslijn uit te zetten
voor een harmonische ontwikkeling in de komende
decennnia; het is nü het moment zich te bezinnen op
de waarde van de Westerschelde als erfdeel van het
Zeeuwse landschap. Immers: ,,het ergste wat wij
kunnen doen is ons nageslacht een cultuurwoestijn
nalaten."
De clichés bij deze kroniek werden door de uitgevers wel
willend ten gebruike afgestaan. Onze dank hiervoor.
Het Verdronken Land van Saaftinge
Foto P. Nijhoff
