Planologie en
monumentenzorg
DR. C. A. VAN SWIGCHEM
Plannenmaker! tegen elkaar in
Niet alle mensen zijn gelijk; zij denken en opereren
vaak in een verschillende richting. Dit geldt ook
voor hen die bij planning betrokken zijn en is
bovendien te meer vanzelfsprekend omdat nief
allen in de maatschappij dezelfde taak hebben te
verrichten en het beroep nu eenmaal met zich mee
brengt op bepaalde dingen speciaal te letten. Het
kan dan ook heel gemakkelijk gebeuren, dat voor
een bepaald object of een bepaalde situatie in
onze dorpen en steden uiteenlopende plannen
worden gemaakt. De een heeft de bedoeling een
verpauperde straat te restaureren, de ander maakt
terzelfder tijd zich warm voor de idee de zaak
tegen de grond te gooien en het terrein te be
nutten voor een parkeerplaats of een kinderspeel
plaats. Soms ontmoeten de plannenmakers elkaar
halverwege in hun beslommeringen zoals weleer
de twee ontdekkingsreizigers Stanley en Living
stone in de oerwouden van Afrika. Zo'n ontmoeting
veronderstelt, dat de een naar de ander heeft
uitgekeken. Het is evenwel de vraag of wij soms
in onze drukke bezigheden voldoende tijd en aan
dacht hebben ons te verdiepen in de weg die de
anderen van plan zijn te volgen.
Coördinatie is noodzaak
Gedachten van bovenstaande aard heb ik gehad
toen ik mij de vraag moest stellen of het zin heeft
in de Dorpsstraat in Baarland in Zeeland huisjes
te verheffen tot de rang van monument. Als monu-
mentenzorger kan men eigenlijk weinig twijfel
hebben over wat hier het antwoord moet zijn.
Natuurlijk heeft dit zin; de wijsheid gebiedt echter
hieraan toe te voegen: alleen als er samenhang
kan zijn met een algemene planning voor de dorps-
209
