«MUtdk'n/Usns z-y&UiMl'iA&mJ.
fëcüAaaaAXMd.- eAAusJboddJi--ny wt- At 4 $X/£ad&sn/4JU JL.-rraad!. y&7VM#
dAAcUM -4 -: -v dAfuL&j du/ O^CLlm aCuOl r 'd&djuJL u>OA~nJJu 4
I riiUi /ïMaMM&w» Sa JjdSêdA Aoo-'ï/, taJbMA. Ssn/AUMA -U?J toJLA{.>'"-
\£At /xMk#WaJ> AfüyVL. w ödn..(p JMUA/yU Aid dj&M MêJArrU-LI
I 4i- aML-mcuLl /iHut/t/JAn, JiAawu Ma-tv d/iuAk AaAm,
AQ44AcdJ^MyMattisA.yiMaMXJ49t.Syi,
\ydo&AfA^Jyn^QAA''M /UMa .MM 4 A Mi A AUA&M, SA>€XAL-SÜOAAij^ ASAOJA
\JLn~ aSêJVU dMy /Iü4^i4 aAaUIa gOA-L-dCrl JIaTIa AAAMi&j!' 'iHMlA-SnA ,JA>4.-
plÊMUdisJj l A /AA aCHJMLÜJ- Sns -JSXAAUO .dtChJL £AO MLÖMC d/£téHüf-
j A$Gb0ts 'A SAALAaA Ain? /mtVZClJ. -lit- Ai^, Sta tusm- &aZa JX>A kOucAuij
A[ê/Mbyn^£yM AcAtAjMLhL-'AtMffUMnA .^4o4£cy.4AMt't-' 4t%£(& MHy AHH-M aJCSa
'iAIMAJAJ djUXtdJL AtlXLLt&AnA^AoAdUyM tljM 71/2CL/0 Alilj jAiA/Trisdil-n,
'Andyt-..-Sjdt,S^MA£/t£'MMSAmaA.S.fAULdt C% -Ju 4/ukt-ê
A&M.AAAOJIM iA/TnÜt^ AM JitA. AtaMit 4 IA A7rhMl 4 AU^- fdajuK.
Jij AóJSit .i%(JjSCïA odüM. (XtM/aSt £11 /'U'SL^SAit- lik Jtd%L... Ad%,i
AMIm Ja^tPrv/rmd A{^.C jdfa* A44LS^ Mn. Cn i
uitzinnige vreugde los om de bevrijding. Wie nu
nog op zijn benen stond kon zeggen dat hij het
overleefd had. Van het ene uur op het andere
bestond er weer een toekomst, die mooier worden
zou dan het verleden ooit geweest was.
Het voedsel kwam: Irish stew en melkpoeder, bis
cuits. Voorzichtig mensen, niet te veel ineens, liever
elk uur een hapje.
We moesten de kranen openzetten niet te wijd
en luisterden naar het gerochel en geborrel dat
diep uit de pijpen kwam. Water, zuiver water! Nog
maar enkele uren per dag weliswaar, maar daar
kon toch waarachtig iedereen gemakkelijk reke
ning mee houden, al bleef het zo te eeuwigen dage!
Op een dag was er ook nog stroom en niet lang
daarna reed er hier en daar al een trein; door
zeefde wagons, meer triplex dan glas in de ven
sters, de bekledingsstoffen uit de zitbank gesneden
toch een trein.
We organiseerden alweer: Noord helpt Zuid, Zuid
helpt Noord. Rotterdam zou herbouwd worden,
Walcheren zou herrijzen!
In Nieuwveen ging een optocht door het dorp, met
de engel des vredes en aan de galg een nazipop.
Op de laadbak van een vrachtauto was een dessa-
huis gebouwd, potpalmpjes links en rechts en een
dozijn met bruine schoensmeer bewerkte gezichten.
Een spandoek boven de cabine vertolkte de diepste
verlangens
„Strijdt voor een bevrijd Indië mee,
voor onze koffie, suiker, thee."
Toen ieder Hollands buurtje nog eens apart zijn
bevrijding gevierd had, alle moffenknechten in een
kamp zaten en alle moffenmeiden kaalgeschoren
waren, ging iedereen weer aan het werk. Nog
hoorde je soms over de radio: Trees heeft een
Caaanadees maar het lied verloor snel aan
populariteit, omdat zo menig bevrijd Treesje haar
ouders zorgen baarde.
Een ogenblik leefden we in de landerige stemming
van de ochtend na het feest en zowaar begonnen
ook in Holland mensen te klagen over het voedsel
pakket, het kolenrantsoen, de textieltoewijzing.
Hollanders willen we zijn! Maar vooruit, er staat
nog werk te wachten. Dit is de stem van Herrijzend
Nederland.
Op school werd het rijtje jaartallen verlengd en ik
liet de kinderen een opstel schrijven over de be
vrijding.
,,'t Was vrijdagavond 9 uur toen ik hoorde dat de
oorlog afgelopen was. Ik geloofde er niets van.
Maar toen gingen we naar buiten en het was waar.
Bij Van Vliet staken ze de vlag uit, maar het blauw
hing boven in plaats van het rood. Hij werd weer
gauw ingehaald, want er mocht nog niet gevlagd
worden maar zaterdag wel. Op de hoek van de
straat werd een vreugdevuur ontstoken en ik was
pas om half twaalf thuis. Ik sliep een gat in de
dag en werd pas om half negen wakker. Er waren
al heel wat vlaggen uitgestoken. In de speelgoed
afdeling bij Vreken kon je allerlei moois krijgen,
b.v. mutsen, hoeden, fluiten, enz. Het was een
151
