Opruiming in de Schelde
Het is niet doenlijk in deze rubriek opnieuw de
bevrijding van het grootste gedeelte van Zeeland
aan de hand van dit deel te volgen. Met de val
van Vlissingen op 4 november waren beide zijden
van de Westerschelde in handen van de Britse en
Canadese troepen. Reeds de dag tevoren toen
Zeebrugge in Canadese handen was gevallen, voer
een vloot mijnenvegers van Oostende naar Bres-
kens en „one of the most difficult minesweeping
operations of the war was put in hand". De vol
gende dag werden 50 mijnen geveegd tussen Bres-
kens en Terneuzen en zes mijnenvegers gingen
door naar Antwerpen die ook nog vijf mijnen on
schadelijk maakten. Het vegen van de mond van
de Westerschelde tot aan Antwerpen was een im
mense taak waarbij meer dan tien eskaders werden
ingezet, die aan beide zijden begonnen. Het zware
weer maakte op 7 november het werken onmoge
lijk, maar 100 mijnen waren toen geveegd. Op
26 november kon kapitein Hopper rapporteren dat
de operatie was voltooid; in totaal waren 267 mijnen
geveegd. Dezelfde dag bereikten drie coasters
Antwerpen en op 28 november kwam het eerste
konvooi van 19 Liberty-schepen veilig aan. „The
Battle of the Scheldt was over".
Bevrijding van Walcheren
Onderdeel in de strijd om de Schelde was de be
vrijding van Walcheren. Hierover heeft H. A. van
Lith een onderhoudend en inzichtgevend boekje
geschreven dat verschenen is bij G. W. den Boer
te Middelburg. Duidelijk wordt in het voorwoord
gesteld dat het boekje voornamelijk militaire ope
raties weergeeft. „Het is dus geen geschiedenis
van het Zeeuwse verzet". We hebben over deze
periode een dagboek bijgehouden en bij het her
lezen daarvan beseft men pas hoeveel van die tijd
is vervaagd. Niet werkelijk terug te roepen is de
angst, de woede, de hoop en het geluk bevrijd te
zijn. Wel leert men eens te meer wat het werk van
de geallieerden is geweest. Neem en lees.
Westkapelle kort na de bombardementen op de dijk
Op de foto de overblijfselen van het middeleeuwse patroon
101
