Zeeuws prentenboek
L. W. de Bree
M. P. de Bruin
We zouden het deze keer dicht bij huis zoeken,
weifelden tussen Koudekerke en Borsele.
„Laat het Borsele wezen", zei Rien de Bruin.
„Het staat in de belangstelling en het kan
nu nog
We raadpleegden de telefoongids. Borsele 01105.
Landbouwers, graanhandelaars, fruitkwekers. „H. in
aardapp." en „Aardapp.h." Geen café, wel een
„cafet." waaraan de aria ontbrak. Bij „ENDE N.V.
v. d." werden we verwezen naar „VANDENENDE
N.V., machinefabriek en constructiebedrijf", geves
tigd aan de Monsterweg.
We belden op, zetten onze bedoeling uiteen en
vernamen dat men ons met genoegen ontvangen
zou.
Eén onderwerp is waf mager voor een Prentenboek,
dus we zochten verder. En laaf er nu nog een stier
en beerhouder in Borsele wonen! Daar zit wat in.
Rien draaide het nummer. De hoorn werd opgeno
men door een kennelijk bejaarde vrouw, die haar
zeune voor ons aan de lijn riep.
Zeune lief De Bruin vertellen waar het ons om te
doen was, onderbrak niet één keer diens relaas en
gromde tenslotte dat de zaak hem duidelijk voor
ogen stond. „Moer 'k bluve d'r nie' vóö' tuus",
besloot hij. „En 's aeves gae'k buljarte".
Zo vertrokken we naar Borsele met alleen die
machinefabriek op ons programma. Desondanks
werd hef een volle dag.
We slenterden wat rond op het prachtige Plein,
klassiek voorbeeld van bouw volgens een strak
geometrisch systeem, dat bedacht is door Italiaanse
bouwmeesters uit de zestiende eeuw.
De vaete (in Borsele duidelijk vêête) openbare
drinkput voor het vee, tevens reservoir voor de
brandweer en het pretentieloze zaalkerkje lig-
De Vaefe
