van de Middelburgse drukkerij van dezelfde naam,
waar het Zeeuws Tijdschrift nu twintig jaar ver
schijnt, behoort tot die verdwijnende groep (eigen
lijk zou men moeten zeggen: dat verdwijnende gil
de van ambachtelijk denkende mensen, voor wie
het maken van drukwerk een hoog gekwalificeerd
handwerk is, ook al komen er nog zoveel machines
aan te pas. Drukker Den Boer nu heeft de afge
lopen jaren het Zeeuws Tijdschrift met meer dan
gewone zorg omringd. Dat was geen geringe taak:
de redactie had en heeft de neiging om zich niet
aan verschijningstijden te storen, leverde ongere
geld de kopij in, kwam vaak achteraf nog met
foto's waarop niet was gerekend en die alsnog
geclicheerd moesten worden. Wel vroeg soms de
redactie verbaasd waarom het laatste nummer
nog niet van de pers was. Drukker Den Boer vatte
dat alles met een zekere gelijkmoedigheid op, al
kon hij zich binnenskamers wel eens driftig maken
over de laksheid van de redacteuren. Toch kwam
het Zeeuws Tijdschrift altijd weer van de pers,
Den Boer zorgde er voor. Het tijdschrift vormde in
zijn bedrijf een soort privé-aangelegenheid. De
bedrijfsleiding was daar niet altijd gelukkig mee,
de planning van weken werd soms in de war
geschopt, omdat de kopij voor het Zeeuws Tijd
schrift van het directiekantoor kwam met de mede
deling dat er voorrang aan moest worden gegeven.
Wanneer bestuursvergaderingen waren gehouden,
waar over de voortzetting was gesproken, vroeg
Den Boer met vorsende blik hoe het was afgelopen:
hij was altijd weer oprecht verheugd als de volgen
de jaargang was gewaarborgd. Niet omdat het
hier om een belangrijke order ging, integendeel.
Zijn belangstelling was die van een Zeeuwse druk
ker oude stijl, die verknocht was aan deze uitgave.
Niet zonder verslagenheid heeft de redactie ervan
kennis genomen, dat hij door een ernstige ziekte
is getroffen.
Wat te zeggen van de overigen? Van hen moet
in de eerste plaats M. P. de Bruin worden genoemd
kortheidshalve aangeduid als M. P. In feite nam
hij de profetenmantel van Henk Pieters over. Welis
waar kwam De Kok op diens zetel, maar de eerlijk
heid gebiedt te zeggen dat Pieters functie in de
redactie pas goed werd vervuld toen M. P. kwam.
Welke functie dat precies was? Het historisch
geweten. Sommigen ook in de redactie vatten
de historie lichtvaardig op. Zo is er een uitspraak
bekend van een redacteur, die niet in overeen
stemming kon zijn met de feiten uit de Zeeuwse
historit. Toen men hem daarop opmerkzaam
maakte, sprak hij nonchalant: „Nou dat is dan
jammer voor de historie". Journalisten bijvoor
beeld willen de feiten wel eens zodanig rangschik
ken, dat weliswaar een boeiend beeld ontstaat,
maar tevens bepaalde essentiële zaken worden
weggelaten. Op zulke momenten heeft men een
geweten nodig en als zodanig fungeert M. P. Rustig
formulerend, puttend uit een grote kennis van Zee
land. Jawel, hij zit op de stoel en draagt de
profetenmantel van wijlen Henk Pieters.
Hans Warren staat in de opsomming van de
redactieleden steevast genoteerd als „letterkun
dige". Kundig in letters. Wat een raar woord.
Hans Warren is veel meer. Zeker, hij is dichter, een
226
