ONTMOETING De jaren verdampen tot een nevel er valt weer blad. Zo neemt de najaarsnacht de stille wandelaar op die onder druipende bomen verdwijnt. Warm marmer, en de snavelkan met harswijn gloeien in zijn hoofd en in de modder van de noordelijke lanen lopen zijn voeten vederlicht. Een blad dwaalt naar de grond en van het fort scheurt door de mist een omfloerste klaroenstoot. Een last post, denkt de bejaarde wandelaar die in de laan het blad ziet glijden en hij licht de hoed voor Virginie Loveling. HANS WARREN 236

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1970 | | pagina 60