Het veertigjarig bestaan van de Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen, Zeeland
J. C. Reitsma-d'Ancona
Waar het begon: in de eerste Gewestelijke Afdeling in Tholen. (Foto: C. A. L. Kotvis)
De hele wereld is het huis van de vrouw1)
6 mei 1971
Een dag vol vreugde, een dag vol trots zelfbewust
zijn; een dag voor de Zeeuwse Plattelandsvrouw.
Bijna 700 leden (van de 2600) kwamen uit alle
delen van Zeeland in Goes tesamen voor het 40-
jarig jubileum van „hun" bond: De Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen, afdeling Zeeland.
Wij zagen ze binnenkomen, enthousiast en druk,
waardig en statig in de prachtige dracht van
Zuid-Beveland, Axel en Walcheren, allen bezield
van het ideaal van de bond: door gezelligheid en
saamhorigheid de ontwikkeling en vorming van
de vrouw te bevorderen.
De presidente mevrouw M. S. Evers-Pauw
sprak in haar openingswoord over het streven
naar „gelijkwaardigheid" van de vrouw, zonder
verlies van haar vrouwelijkheid. „Ik wil eraan
meehelpen," zo sprak zij, „dat wij als vrouwen
onze plaats in de maatschappij innemen, dat wij
mee kunnen helpen aan een maatschappelijke
opbouw." Toen mevrouw C. van Aartsen-Stap
echtgenote van de commissaris der koningin in
de provincie Zeeland vertelde hoe zij op haar
82
