VEERE Holland. maar voor velen is 't een nog grooter verdriet dat een ander wat heeft en hy en heeft het niet met genosgen maar ..atl moet u naar het Hotel Algonquin komen in de 44straat van NewYork want ik ga vandaag naar Amerika terug.Vaarv/el en goede reis.Tot voorhy Reeuwyk.Ik ken het en hemin het niet. Over negenen vertrok ik. Maar eerst moest ik nog de wereldkaart zien die Van Loon op de muur in de gang geschilderd had. Over de zeven zeeën voeren schepen van Feniciërs en Noorman nen, Spanjaarden en Hollanders. Op het land waren drie steden ingetekend: Parijs, New York, Veere. Een jaar later had ik een tijdelijke baan, in Reeuwijk. Een vriend die van de kweekschool in de uitgeverij was gestapt, bood aan briefpapier voor me te drukken. Het mocht papier zijn met een briefhoofd: een vignet, een versregel of een spreuk. Ik zocht in mijn verzameling gevelstenen en koos de inscriptie die ik op een pand in de Nieuwstraat te Vlissingen ontdekt had: Het is voor menicheen groote pine dat hi de sonne int waeter siet scine. In een exclusieve letter gezet, werd dit rijm op okergeel papier gedrukt. Intussen las en herlas ik Merejkowski. En van Burckhardts Kultur der Renaissance in Ita lien maakte ik een uittreksel, omdat ik me de aanschaf van het boek niet kon veroorloven. Onder het werk hinderde mij voortdurend Van Loons uitspraak: „Als je Merejkowski gelezen hebt, weet je van de renaissance meer dan Burckhardt een mens ooit kan bijbrengen". Had hij bedoeld te zeggen dat een kunstenaar een zinrijker beeld van het verleden vermag te scheppen dan de historicus? Ik schreef naar Veere, vroeg Van Loon of hij tijdens een weekeinde mogelijk een half uur voor me kon vrijmaken. Opnieuw kwam er per kerende post antwoord: „Met genoegen maar dan moet u naar het Hotel Algonquin komen in de 44e straat van New York want ik ga vandaag naar Amerika terug. Vaar wel en goede reis. Tot voorbij Reeuwijk. Ik ken het en bemin het niet." Onder het gezicht op Veere dat Van Loons briefpapier sierde, waren twee poppetjes gete kend: één gezet en kennelijk in goede doen, één om door een lampeglas te halen duidelijk het ventje dat het nakijken had. Bijschrift: Maar voor velen is 't een nog grooter verdriet dat een ander wat heeft en hij en heeft het niet. De parafrase was weinig subtiel. Toch speet het mij dat een tweede ontmoeting met Van Loon onmogelijk was geworden. In de gevel van De Houttuin te Veere is een gedenksteen ingemetseld: Hier leefde en werkte Hendrik Willem van Loon, 1927 - 1932. Van de 44e straat in New York is hij kennelijk nog een keer naar de kade in Veere overgewipt, maar dat is me ontgaan. Veel later heb ik zijn stem nog eens gehoord door de radio, een heftig bewogen stem. Het zal voor The voice of America geweest zijn, eind 1943. 81

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1971 | | pagina 9