George Minne
nemen. Deze was „zonder voeten, zijnde eer hij in
't huis kwam, afgevrosen".
Velen onder onze oudere lezers, aldus De Vos,
hebben deze persoon, die in de wandeling bekend
stond als: „Marientje met de houten beentjes",
nog zeer goed gekend.
Welke bestemming gaat men aan de vroegere
gemeentehuizen van „gefuseerde" gemeenten ge
ven? Er zijn huizen bij, gebouwd eind vorige of
begin van deze eeuw, die direct kunnen worden
afgebroken. Neem echter het gemeentehuis van
IJ zend i j ke, dat na de oorlog is gerestaureerd
of moeten we zeggen vernieuwd. Het gemeente
bestuur van Oostburg heeft naar een culturele
bestemming gezocht en het leek zeer geschikt
voor tentoonstellingen. Het vestingstadje IJzen-
dijke, dicht bij de grens, moet zijn aantrekkelijk
heden nog bewijzen. Aantrekkelijk is het met
zijn brede marktplein, waar het garnizoen zijn
oefeningen heeft gehouden. Met zijn hervormde
kerk, staal van vroege protestantse kerkbouw.
Men zou de toeristen willen dwingen hier te
pauseren en van de rust te genieten. Op hef
ogenblik is er de tentoonstelling George Minne
en Dolf Jaspers, die we rustig antipoden mogen
noemen. Als we het woord tegenstelling zouden
gebruiken is dit zwak uitgedrukt.
Spiritualistisch noemt André de Ridder de kunst
van George Minne: „Omdat ze de neerslag is,
zowel van de gedachte als van het gevoel; zowel
van de droom als van de werkelijkheid. Omdat
ze, de meest overlegde en doorvoelde stijlvor
ming van lichamen en voorwerpen, evenals de
synthetisering van gebaar en beweging voorbij-
strevend, van het leven de verborgen inhoud en
de enigermate mysterieuze, misschien zelfs my
thische zin tracht te vertolken, in wat niet
enkel zinnebeeld is, doch vergeestelijkte werke
lijkheid".
Enkele gegevens: beeldhouwer en tekenaar, gebo
ren te Gent in 1866, overleden te Sint-Martens-
Latem in 1941. Dat dorp aan de Leie heeft veel
voor kunstenaars betekend. Na zijn verblijf te
Gent en Brussel, zal hem te Latem de gelegen
heid worden geboden tot bezinning te komen,
„naar hartelust te mijmeren, zonder gejaagdheid
over zijn kunst na te denken, in de nabijheid
van enkele intieme vrienden, even warm bezield
met het voornemen een kunst met geestelijke en
zelfs godsdienstige inslag te scheppen..."
Wie Gent kent, kent het Belfort en daarbij de
fontein met de geknielde knapen. Er zijn vijf
Dolf Jaspers: meisje met wieg
125
