het beroep van zijn vader. Hij zag daar niets in,
en werd slagersknecht in Dinteloord. In 1919
begon hij een slagerij voor zichzelf in Krabben-
dijke, en in 1920 behaalde hij zijn slagersdiplo
ma, uit vrije wil. Ook het veekennisdiploma
haalde hij tegelijkertijd. De winkel in Krabben-
dijke heeft steeds goed gelopen. Er was voor
twee gezinnen brood in. In 1962 is de familie uit
de zaak gestapt. Dat heeft hem pijn gedaan. Hef
bekende naambord heeft hij meegenomen en
bewaard. Zuidweg-Burger bleef echter ijverig
werkzaam. Sinds 1912 handelde hij zelfstandig
op de markt van Rotterdam en verkocht hij
rundslachtvee en slachtschapen aan slagers en
grossiers. Commissie-inkoop voor derden was
niets voor hem; hij kocht en verkocht voor
eigen rekening en risico. Een volbloed handels
man. Het gewicht van een beest kan hij, zoals
goede vaklieden, uitnemend schatten, op de kilo
af bijna. Door ervaring leerde hij dat. Op de
weegbruggen te Breskens, Vlissingen, Zierikzee,
Sluiskil en Hulst woog hij duizenden dieren. De
schapen gingen op een groot model bascule. Op
'n keer wogen die schapen allemaal enkele kilo's
minder dan hij dacht. Een leverende boer stootte
hem aan en zei: „Je wordt verdonderd". En
jawel, één der helpers drukte onzichtbaar z'n
laars onder het weegtablet van de bascule, 't
Was natuurlijk klaar. Maar diezelfde boer woog
enkele jaren later ossen bij Zuidweg-Burger. Ook
toen bleken die ossen zwaarder dan hij meende
dat mogelijk was. Door ervaring ging Zuidweg
nu eens kijken achter de bascule, en warempel
paste diezelfde man dezelfde truc toe.
Zuidweg-Burger heeft altijd schapen gehouden,
al waren het er maar een paar soms. Dit doet
hij al van z'n zesde jaar. Honderden heeft hij er
geslacht. Dat hij een dierenvriend was wist de
dierenarts De Groof. Die had eens een kwaad
schaap, en dierenvriend als ook deze is wilde hij
dat mooie schaap niet doden. Het had echter
één van zijn kinderen aangevallen en het moest
daarom weg. Aan Zuidweg-Burger vertrouwde
hij het toe. Pas er goed op, zei De Groof, en je
mag het niet slachten. Zuidweg-Burger beloofde
dit. Het kwaaie schaap was nog maar enkele
weken bij hem, toen op 'n middag het zoontje
van Zuidweg-Burger om hulp schreeuwde. Wat
gebeurde er? Het schaap was bezig het kind met
z'n kop krachtig te duwen in een doornenhaag
langs de tuin. Het jongetje was er al bijna in
verdwenen, en Zuidweg, die vroeger een zoontje
had verloren, vergat zijn belofte. Hij pakte een
stuk hout en sloeg het schaap met één klap
dood. Een halswervel afgeslagen. Afgelopen met
die fratsen. Hij sneed als slager het dier deskun
dig de nek af, liet hem uitbloeden, en enkele
dagen later ging het gezin-Zuidweg er van eten.
Ja, zaken zijn zaken. Alles wordt in deze wereld
nuchter opgelost. En precies op deze etenstijd
komt De Groof binnen. ,,U mag aanzitten, me
neer De Groof, maar je zal het niet lusten".
„Waarom niet", vroeg deze. „Het is je eigen
schaap". „Potverdikkeme, wat is dat nou?", zei
De Groof wat stugger wordend. Toen vertelde
Zuidweg-Burger het gebeurde. De Groof had een
soortgelijke ervaring opgedaan en hij accepteer
de het handelen van Zuidweg. Hij heeft meegege
ten. Maar toch had Zuidweg-Burger er een hekel
aan zijn woord niet te hebben kunnen houden.
De jacht is een hobby van hem. Hij is een
uitstekend jager, onvermoeibaar en een liefhebber
van de uitgebreide jachtschotels na afloop van de
jacht. Zijn eerste jachtacte kocht hij in 1928 voor
f 22,50.
Zijn liefste werk is paardrijden. Zoiets hoort bij
de grote jacht. En verder het wedden! Steeds
spelend op winst. Je hoort het al in z'n praten.
Als er een verschilpunt is dan is 't al gauw:
wedden?
Twee keer is Zuidweg-Burger op de horens
genomen. Eén keer was het in de wei. Hij kon
niet wegspringen en werd van de horens gewor
pen in een meidoornhaag. De tweede keer was
het erger. Er stond een kinderwagen van een
buurvrouw langs een huispadje en een slootkant.
Een duvels kwaaie vaars van V/2 jaar, waar ze
al veel last mee hadden gehad, liep in de
naastliggende wei en deze had het voorzien op
de kinderwagen. De moeder durfde de wagen
niet meer weg te halen. Zuidweg sprong op de
slootkant, trachtte het dier door schoppen weg
te krijgen, want bang van beesten is hij nooit.
De lastige vaars werd woedend. Hij wierp zich
op Zuidweg, rukte hem al zijn kleren van het
lijf en smeet hem op de horens in de modderige
sloot. Zuidweg wist een ijzeren staaf te grijpen
en sloeg het dier een oog uit, slaande waar hij
hem raken kon; liggend in de slootkant. Slechts
met hulp van anderen wist hij het wilde dier te
verdrijven. Nog dezelfde dag werd het dier
geslacht. Slagers maken er korte metten mee.
Zuid-Burger heeft nooit auto gereden, hoe
vreemd dat van deze ondernemende en vitale
man ook klinkt. Tot 1940 heeft hij zware
motoren bereden, het vervoermiddel bij uitstek
voor het platteland met de slechte wegen van
toen. Vijf motoren heeft hij versleten tot op de
draad: een Sarolea, een Indian/Scout 5/7, twee
DKW's en tenslotte een snelle NSU. Nu rijdt hij
nog wel op een brommer, maar veel doet hij
met trein en bus. En vanzelfsprekend nemen
collega's en vrienden hem vaak mee. Nimmer
heeft hij ongevallen veroorzaakt of gehad zelfs.
Maar zo'n record is niet moeilijk als je al in 1940
bent gestopt met motorrijden. Beter bange Piet dan
dooie Piet zal hij hebben gedacht.
Zuidweg-Burger heeft vele functies bekleed. Hij
schreef ook in een Zuidafrikaans veeblad „Die
Vleisnywerheid". Hij wist er foto's in geplaatst
te krijgen van Krabbendijke, van Goes en van de
veemarkt in Oostburg, met gepremieerd klasse
vee. Daar is hij groos op. Hij is ook nog
opzichter van een deel oesterpercelen in de
Oosterschelde, uit liefhebberij, om te letten op
clandestien zagers spitten. Iets voor de zondag
morgen. En je kunt er op rekenen dat hij dan
nog twee oogjes in 't zeil houdt. Momenteel is
Zuidweg weer begonnen met lesgeven aan de
opleiding veehandel te Goes. Ze kwamen hem
115
