STAKING „SCHELDE" - Dringend verzoek!
«\an Je tBurgerij wan Vltssingcn
Wij waarschuwen het publiek nadrukkelijk dat wij geen
enkele verantwoording kunnen dragen voor de gevolgen van
onnoodige belangstelling of nieuwsgierigheid.
maar men betreurde hem. Rijk en arm zijn
immers door God gewild, zij zijn beide organen
in het lichaam van de maatschappij. De werkne
mer mag voor zijn rechten opkomen, maar een
machtsstrijd, voortkomend uit begeerte en jaloe
zie en afgunst dient de christen af te wijzen.
Met een bedroefd hart en uit overtuiging dat de
Scheldedirectie de mens in de arbeider te kort
deed, hadden de christelijken tot staking beslo
ten.
Zij staakten rustiger; aan het posten voor de
fabriekspoorten deden ze mee, het begeleiden
van werkwilligen naar en van huis was bij hen
impopulair. Want een beroep op het geweten is
op zijn plaats, maar pressie is uit den boze.
Overigens toonden de christelijken zich trouwe
wapenbroeders van de modernen, voor de duur
van deze ene veldtocht. Hetztelfde gold voor de
leden van de Rooms-Katholieke Metaalbewer-
kersbond. Hun troepencontingent bedroeg hon
derd man.
was. De Voorwaarts jubelde: „de Schelde ligt
volkomen plat. Het aantal onderkruipers neemt
af". Daaronder in wat kleinere letters het ver
wijt: „De Schelde komt achteraan. Lage uurlo
nen". Leedvermaak sprak uit het bericht, dat de
motoren voor het opwekken van stroom waren
uitgevallen, toen de ingenieurs bij gebrek aan
machinisten zelf geprobeerd hadden de elek
triciteitsvoorziening op gang te houden. En met
vreugde werd geconstateerd, dat in het stakings
centrum van de modernen de hele dag nieuwe
leden geboekt waren. „Een kleine honderd",
meldde de Voorwaarts, een aantal dat sterk
afwijkt van dat wat de Vlissingsche Courant
haar lezers had geserveerd.
In de loop van achttien stakingsweken zijn, door
dagbladen en vakbondsorganen, herhaaldelijk op
gaven gedaan van de aantallen stakers en werk
willigen en altijd publiceerde de burgerlijke
pers cijfers, die voor het Schelde-bedrijf gunsti
ger uitvielen dan de opgaven die de werknemers-
In verband met de staking verzoeken wij dringend aan het publiek zijn
volle medewerking te verleenen, dqor zich niet met de staking in
te laten van de poorten weg te blijven de kinderen thuis te houden
en alles na te laten wat tot moeilijkheden aanleiding zou kunnen geven.
De stakers zelf laten in deze zaken de leiding beslissen wat moet gebeuren.
HET STAKINGS-COMITÉ.
advertentie in de Vlissingsche Courant.
Schaarden de modernen zich achter Van Span
ning, in het christelijke kamp was de leiding
toevertrouwd aan H. Wetselaar. Een even duide
lijke voorvechter viel onder de rooms-katholie-
ken niet te ontdekken. De pastoor trad op als
geestelijk raadsman van de kleine kudde en
in laatste instantie was Sint Eloy zelf haar
herder. De vierde in de coalitie was de Syndica
listische Federatie, een Gideonsbent van zeer
Iclassebewuste arbeiders, honderd man sterk.
De arbeid op 'de Schelde' was volslagen gedesor
ganiseerd. In de modelloods verschenen op de
eerste stakingsdag van de 130 werklieden 8 man,
daaronder twee die naar tegenwoordige begrip
pen de pensioengerechtigde leeftijd al lang en
breed bereikt hadden. In de ketelmakerij daag
den 15 mensen op van de 225, in de gereedschaps
makerij 5 van de 68, in de machinefabriek en de
draaierij 30 van de 350.
De Vlissingsche Courant van zaterdag 26 mei
meldde onder 'stads- en provincienieuws' dat het
aantal werkwilligen nog met veertig verminderd
organisaties verstrekten. Wie de jongens van de
leerschool tot de werklieden rekende, kwam
gemakkelijk aan tachtig werkwilligen meer; wie
in de bazen potentiële stakers zag, vermocht het
aantal niet-stakenden nog wat op te voeren; wie
tenslotte ook hef administratief personeel als
werkwillig beschouwde hoewel het in het
geheel niet bij het conflict betrokken was die
kon zijn lezers een sterk vertekend beeld voor
ogen toveren. In feite lag het bedrijf stil.
Een wrang stukje werkelijkheid viel dagelijks op
straat waar te nemen: 's avonds, wanneer een
drom van stakers fietsbellend achter een onder
kruiper aan reed, hem begeleidde tot zijn huis
deur. De volgende morgen stonden zij hem daar
op te wachten.
„Nog steeds niet wijzer, Janse?" Janse deed of
hij niets hoorde, niets zag, begon zijn nieuwe
martelgang, beschermd door de politie, een pelo
ton wielrijders achter hem aan, tingeling-tinge
ling.
Tussen de middag bleven de werkwilligen binnen
81