STAKING „SCHELDE" - Dringend verzoek! «\an Je tBurgerij wan Vltssingcn Wij waarschuwen het publiek nadrukkelijk dat wij geen enkele verantwoording kunnen dragen voor de gevolgen van onnoodige belangstelling of nieuwsgierigheid. maar men betreurde hem. Rijk en arm zijn immers door God gewild, zij zijn beide organen in het lichaam van de maatschappij. De werkne mer mag voor zijn rechten opkomen, maar een machtsstrijd, voortkomend uit begeerte en jaloe zie en afgunst dient de christen af te wijzen. Met een bedroefd hart en uit overtuiging dat de Scheldedirectie de mens in de arbeider te kort deed, hadden de christelijken tot staking beslo ten. Zij staakten rustiger; aan het posten voor de fabriekspoorten deden ze mee, het begeleiden van werkwilligen naar en van huis was bij hen impopulair. Want een beroep op het geweten is op zijn plaats, maar pressie is uit den boze. Overigens toonden de christelijken zich trouwe wapenbroeders van de modernen, voor de duur van deze ene veldtocht. Hetztelfde gold voor de leden van de Rooms-Katholieke Metaalbewer- kersbond. Hun troepencontingent bedroeg hon derd man. was. De Voorwaarts jubelde: „de Schelde ligt volkomen plat. Het aantal onderkruipers neemt af". Daaronder in wat kleinere letters het ver wijt: „De Schelde komt achteraan. Lage uurlo nen". Leedvermaak sprak uit het bericht, dat de motoren voor het opwekken van stroom waren uitgevallen, toen de ingenieurs bij gebrek aan machinisten zelf geprobeerd hadden de elek triciteitsvoorziening op gang te houden. En met vreugde werd geconstateerd, dat in het stakings centrum van de modernen de hele dag nieuwe leden geboekt waren. „Een kleine honderd", meldde de Voorwaarts, een aantal dat sterk afwijkt van dat wat de Vlissingsche Courant haar lezers had geserveerd. In de loop van achttien stakingsweken zijn, door dagbladen en vakbondsorganen, herhaaldelijk op gaven gedaan van de aantallen stakers en werk willigen en altijd publiceerde de burgerlijke pers cijfers, die voor het Schelde-bedrijf gunsti ger uitvielen dan de opgaven die de werknemers- In verband met de staking verzoeken wij dringend aan het publiek zijn volle medewerking te verleenen, dqor zich niet met de staking in te laten van de poorten weg te blijven de kinderen thuis te houden en alles na te laten wat tot moeilijkheden aanleiding zou kunnen geven. De stakers zelf laten in deze zaken de leiding beslissen wat moet gebeuren. HET STAKINGS-COMITÉ. advertentie in de Vlissingsche Courant. Schaarden de modernen zich achter Van Span ning, in het christelijke kamp was de leiding toevertrouwd aan H. Wetselaar. Een even duide lijke voorvechter viel onder de rooms-katholie- ken niet te ontdekken. De pastoor trad op als geestelijk raadsman van de kleine kudde en in laatste instantie was Sint Eloy zelf haar herder. De vierde in de coalitie was de Syndica listische Federatie, een Gideonsbent van zeer Iclassebewuste arbeiders, honderd man sterk. De arbeid op 'de Schelde' was volslagen gedesor ganiseerd. In de modelloods verschenen op de eerste stakingsdag van de 130 werklieden 8 man, daaronder twee die naar tegenwoordige begrip pen de pensioengerechtigde leeftijd al lang en breed bereikt hadden. In de ketelmakerij daag den 15 mensen op van de 225, in de gereedschaps makerij 5 van de 68, in de machinefabriek en de draaierij 30 van de 350. De Vlissingsche Courant van zaterdag 26 mei meldde onder 'stads- en provincienieuws' dat het aantal werkwilligen nog met veertig verminderd organisaties verstrekten. Wie de jongens van de leerschool tot de werklieden rekende, kwam gemakkelijk aan tachtig werkwilligen meer; wie in de bazen potentiële stakers zag, vermocht het aantal niet-stakenden nog wat op te voeren; wie tenslotte ook hef administratief personeel als werkwillig beschouwde hoewel het in het geheel niet bij het conflict betrokken was die kon zijn lezers een sterk vertekend beeld voor ogen toveren. In feite lag het bedrijf stil. Een wrang stukje werkelijkheid viel dagelijks op straat waar te nemen: 's avonds, wanneer een drom van stakers fietsbellend achter een onder kruiper aan reed, hem begeleidde tot zijn huis deur. De volgende morgen stonden zij hem daar op te wachten. „Nog steeds niet wijzer, Janse?" Janse deed of hij niets hoorde, niets zag, begon zijn nieuwe martelgang, beschermd door de politie, een pelo ton wielrijders achter hem aan, tingeling-tinge ling. Tussen de middag bleven de werkwilligen binnen 81

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1972 | | pagina 45