oorlog begonnen de Lockefeers; ze betrokken
hun arbeidskrachten grotendeels uit de kolonie
Belgische vluchtelingen. Uit de oude breigoede-
renfabrieken zijn van lieverlee moderne tricotage-
bedrijven gegroeid, maar de opkomst van textiel
baronnen zoals Louis Paul Boon die schetst in
zijn boek over Daens heeft Hulst niet te zien
gegeven".
In enkele toonaangevende families van Hulst
sprak men vroeger Frans - ook dat is een punt
van overeenkomst met de Belgisch-Vlaamse ste
den.
„Op het pensionaat was Frans de voertaal. Wie
in het vuur van het spel in de moedertaal
overging kreeg strafregels., in het Nederlands!"
Na het bezoek aan de heer en mevrouw Brand
hebben we ons op een stroom van koopgrage
dagjestoeristen laten meedrijven door Hulst.
Hulst op zaterdagmiddag. Het lijkt of alle win-
De jongejuffrouwenschool
kelrekken leeg moeten eer de zon ondergaat.
Met volgestouwde dozen en uitpuilende tassen
keren de Belgen bij hun voitures terug. De
frituurman werpt de ene partij patatten na de
andere in het walmende vet; op de hoek van de
markt verdringen de mensen elkaar om aan bod
te komen bij de negotiant, die zuurkoolhappen
met worst verkoopt. Maar op de groene wallen
vol hoogopgaand hout treffen we alleen een paar
kinderen aan, verdiept in het knikkerspel. Je
kijkt daar uit over oude huizen en oude tuinen.
Een bejaarde man, de schouders verhuld in een
soort cape, staat te praten met zijn duiven; drie
zitten er op zijn gestrekte arm, één wendt en
keert zich roekoeënd op de kale schedel. Francis-
cus in Hulst.
We zijn ook in de basiliek van Sint Willibrord
geweest, een goede laatgotische kruiskerk. Op
een prentbriefkaart van het bedehuis, verzonden
in 1911 aan mejuff. S. van Veldhuizen, Griet
straat 7a te Utrecht, schreef iemand: „Typisch,
deze kerk is zooals je ziet half hervormd en half
katholiek. Dag, hart. gr. van je Lena". Dat klinkt
raadselachtig, maar een bronzen plaat in de
linker helft van het dwarsschip vermeldt exact
hoe de vork in de steel zat.
In liefde gebouwd 1200 - 1534
In droefheid verlaten 4 nov. 1645 - 6 april 1807
Als simultaankerk verdeeld 1807 - 1931
Met vreugde herkocht 25 oct. 1929
In dankbaarheid geconsacreerd 31 mei 1933
In luister voltooid 1931 - 1935
Tot basiliek verheven 22 juni 1935
In liefde heropend 24 oct. 1935
Blijft deze kerk van St. Willibrord
De glorie van dit volk.
Compact en duidelijk tot aan het voorlaatste
woord: welk volk is dit volk? Het Hulsterse, het
Vlaamse aan weerszijde van de grens, en
kerkvolk in zijn katholiciteit? Probleem van
mystieke aard waarvan de oplossing mij vreemd
zal blijven.
De inscriptie behoeft nog een feitelijk vervolg:
'de torenspits bij de bevrijding van Hulst in 1944
verwoest; later hersteld door een constructie in
voorgespannen beton'.
Tenlaatste klimmen we langs wenteltrappen en
ladders naar het glazen huisje, waarin het caril
lon is opgesteld. De beiaardierster van Hulst
begint zo dadelijk haar wekelijks concert. Ter
wijl zij muziek bijeen zoekt, de vingers met
sluifjes overtrekt en tussendoor nog een raam
openduwt, vertelt mevrouw M. J. Moerdijk hoe
zij haar hart aan het beiaarden verpand heeft.
„In 1958 bezocht ik de Expo in Brussel. U
herinnert zich wel dat daar een carillon was
geplaatst. Nu, ik heb er geboeid, zeg maar
gebiologeerd naar de bespeling staan kijken en
luisteren. Dat wil ik leren, besloot ik. Harthoorn
uit Goes nam me als leerlinge aan. Mijn man
bouwde een speeltafel voor me, met gordijnroe
den en bezemstelen onder meer. Daar heb ik in
het begin veel op geoefend. Enfin, na die eerste
S&erkaa&trAat.
Ultgtkve v*o -1« G<*o<*fcooi>0 Winkel Tersen*en
150