oorlog begonnen de Lockefeers; ze betrokken hun arbeidskrachten grotendeels uit de kolonie Belgische vluchtelingen. Uit de oude breigoede- renfabrieken zijn van lieverlee moderne tricotage- bedrijven gegroeid, maar de opkomst van textiel baronnen zoals Louis Paul Boon die schetst in zijn boek over Daens heeft Hulst niet te zien gegeven". In enkele toonaangevende families van Hulst sprak men vroeger Frans - ook dat is een punt van overeenkomst met de Belgisch-Vlaamse ste den. „Op het pensionaat was Frans de voertaal. Wie in het vuur van het spel in de moedertaal overging kreeg strafregels., in het Nederlands!" Na het bezoek aan de heer en mevrouw Brand hebben we ons op een stroom van koopgrage dagjestoeristen laten meedrijven door Hulst. Hulst op zaterdagmiddag. Het lijkt of alle win- De jongejuffrouwenschool kelrekken leeg moeten eer de zon ondergaat. Met volgestouwde dozen en uitpuilende tassen keren de Belgen bij hun voitures terug. De frituurman werpt de ene partij patatten na de andere in het walmende vet; op de hoek van de markt verdringen de mensen elkaar om aan bod te komen bij de negotiant, die zuurkoolhappen met worst verkoopt. Maar op de groene wallen vol hoogopgaand hout treffen we alleen een paar kinderen aan, verdiept in het knikkerspel. Je kijkt daar uit over oude huizen en oude tuinen. Een bejaarde man, de schouders verhuld in een soort cape, staat te praten met zijn duiven; drie zitten er op zijn gestrekte arm, één wendt en keert zich roekoeënd op de kale schedel. Francis- cus in Hulst. We zijn ook in de basiliek van Sint Willibrord geweest, een goede laatgotische kruiskerk. Op een prentbriefkaart van het bedehuis, verzonden in 1911 aan mejuff. S. van Veldhuizen, Griet straat 7a te Utrecht, schreef iemand: „Typisch, deze kerk is zooals je ziet half hervormd en half katholiek. Dag, hart. gr. van je Lena". Dat klinkt raadselachtig, maar een bronzen plaat in de linker helft van het dwarsschip vermeldt exact hoe de vork in de steel zat. In liefde gebouwd 1200 - 1534 In droefheid verlaten 4 nov. 1645 - 6 april 1807 Als simultaankerk verdeeld 1807 - 1931 Met vreugde herkocht 25 oct. 1929 In dankbaarheid geconsacreerd 31 mei 1933 In luister voltooid 1931 - 1935 Tot basiliek verheven 22 juni 1935 In liefde heropend 24 oct. 1935 Blijft deze kerk van St. Willibrord De glorie van dit volk. Compact en duidelijk tot aan het voorlaatste woord: welk volk is dit volk? Het Hulsterse, het Vlaamse aan weerszijde van de grens, en kerkvolk in zijn katholiciteit? Probleem van mystieke aard waarvan de oplossing mij vreemd zal blijven. De inscriptie behoeft nog een feitelijk vervolg: 'de torenspits bij de bevrijding van Hulst in 1944 verwoest; later hersteld door een constructie in voorgespannen beton'. Tenlaatste klimmen we langs wenteltrappen en ladders naar het glazen huisje, waarin het caril lon is opgesteld. De beiaardierster van Hulst begint zo dadelijk haar wekelijks concert. Ter wijl zij muziek bijeen zoekt, de vingers met sluifjes overtrekt en tussendoor nog een raam openduwt, vertelt mevrouw M. J. Moerdijk hoe zij haar hart aan het beiaarden verpand heeft. „In 1958 bezocht ik de Expo in Brussel. U herinnert zich wel dat daar een carillon was geplaatst. Nu, ik heb er geboeid, zeg maar gebiologeerd naar de bespeling staan kijken en luisteren. Dat wil ik leren, besloot ik. Harthoorn uit Goes nam me als leerlinge aan. Mijn man bouwde een speeltafel voor me, met gordijnroe den en bezemstelen onder meer. Daar heb ik in het begin veel op geoefend. Enfin, na die eerste S&erkaa&trAat. Ultgtkve v*o -1« G<*o<*fcooi>0 Winkel Tersen*en 150

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 1972 | | pagina 26