Omer de kachel op met het hout dat hij 's zomers
bijeen had gegaard langs de vloedlijn. Hij kookte
zijn potje en in de lange avonduren hield hij zich
bezig met een oude motorfiets. Monteren, de
monteren, sleutelen, schroeven. Hij bladerde ook
wel in oude tijdschriften, maar een echte lezer was
hij niet. Mogelijk gaf de petroleumlamp ook een te
zwak licht.
Onderwijl spreidde de mist een deken over Saaf-
tinge. Omer Stevendael werd onbereikbaar, een
mens in de volstrekte eenzaamheid. Het deerde
hem niet.
Op andere avonden wies het water van de Schelde
tot aan de voet van zijn hut, maar ach, hut en
schaapskooi lagen op het stukje dijk, dat tijdens de
Allerheiligenvloed in 1570 boven water was ge
bleven - het zou nog wel standhouden.
Op weer andere avonden begon het te sneeuwen,
sneeuwen. De volgende morgen, bij dood tij, dekte
het wit de kreken niet minder dan het schorrenland.
„Ja, met sneeuw is het uitkijken waorda' ge loopt",
zegt de herder. Maar het ergste is ijs. Tussen opeen
gepakte schollen heeft Omer eens een schaap met
kilometer zonder auto's en brommers, zonder beat,
sirenes, betonmolens, heimachines, spreekkoren,
cirkelzagen, pneumatische hamers en -boren. Een
eindeloze vlakte, gekerfd door kreken, die bij op
komend tij in verraderlijke stromen veranderen.
Sliblagen, begroeid met lamsoor en zeekraal, slijk-
gras, lepelblad, zeeweegbree.
Omer Stevendael huisde daar meer dan twintig jaar
in de Noorder-schaapskooi, een klein uur gaans
boven de stille Hedwigepolder. Af en toe verscheen
Omer binnendijks, voor een bezoek aan zijn ouders,
om zijn aardappelvoorraad aan te vullen en dat soort
noodzakelijkheden; alleen in zijn hut bij de schaaps
kooi voelde hij zich thuis. Soms kwamen er jagers
op eenden en fazanten, soms zocht de commandant
van de politiepost te Clinge hem op - dat was er ook
een die de stilte beminde.
In de winter tegen schemerdonker - en dat is
vroeg in die tijd van het jaar - dreef Omer zijn kudde
de kooi in. Dan begon hij zijn dieren bij te voeren,
met bêêten of patatten, drenkte ze met het water, dat
hij zelf had aangeboord - Rijkswaterstaat verschafte
hem daartoe het gereedschap. Wanneer hij zich met
zijn honden in de hut had teruggetrokken, stookte
Omer Stevendael
-m j was
Het schapenpad
