f k hemel (mannelijk)
hebben, zonder er de betekenis van te begrijpen.
Alleen maar traditie dus. Jammer dat de verbonden
heid met de natuur - de Odal is immers een van de
zonneloop afgeleid symbool - verloren is gegaan
door onze technische „vooruitgang".
Natuurlijk zijn er in de uitvoering van de spiraal-
Odal de laatste tijd veranderingen aangebracht.
Vroeger had men een flink bedrag over voor een
echt mooi hek. Zo'n hek was duur omdat er veel
arbeidsuren gemoeid waren met het maken van
mooie spiralen. Van de afbeeldingen 1, 2, 3 en 4
geeft nummer 1 de eenvoudige spiraal-Odal weer,
nummer 2 de rechte vorm.
Bij nummer 3, gemaakt van moeilijk te buigen
ijzeren buizen, zijn de klimmende spiralen recht
hoekig gelast, de dalende plat teruggeslagen.
Bij nummer 4 zijn de klimmende spiralen vervangen
door een driehoek waarin een jaartal is uitgekapt en
de dalende spiraal door een horizontaal omgeklapt
gedeelte. Het Odal-symbool is hier nauwelijks meer
te herkennen.
In West-Zeeuwsch-Vlaanderen staat soms midden
tussen twee Odal-symbolen een paard (afbeelding
5). Dat was vroeger niet zó maar een paard, maar
Sleipnir, het paard van Wodan. Ook dit weet men
nuniet meer, zodat dat paard soms zwart, bruin,
rood of soms zelfs groen is als het hek groen geverfd
is. Het paard van Wodan was echter wit. Wodan
reed erop door de lucht (het Wilde Heir) en bracht
dan vruchtbaarheid op de akkers. Hij bracht dus
goede gaven, net als nu Sint-Nicolaas, die op zijn
witte schimmel over de daken rijdt.
Afbeelding 6 heeft zowel de spiraal-Odal als, in
ruitvorm, de Ing. Op dit hek zijn de drie bovenste
punten van het hek wit geverfd. We mogen ver
onderstellen dat dit eigenlijk drie lelies hadden
moeten zijn, de zogenaamde Franse lelie. Zodra we
vanaf Sint-Kruis richting Sint-Margriete de staats
grens over zijn, hebben de meeste hekken niet
alleen de Odal, maar ook de lelie. Deze lelie zien we
vaak als attribuut van Maria. Maria met de lelie
scepter in haar hand. Ook geldt de lelie vaak als
symbool voor de onbevlekte ontvangenis van Maria.
De lelie is van oorsprong geen christelijk symbool.
In de oudheid was in Perzië de lelie het symbool van
het licht. Op Kreta was de leliescepter het symbool
voor de godin, de koningin. Bij de Germanen was de
lelie het symbool voor de volledige beschikking over
leven en dood. Van de beschikking over leven en
dood naar wederopstanding is maar een kleine stap.
In de christelijke kunst is de lelie dan ook heel vaak
het symbool voor de wederopstanding. Op graf
schilderingen komt dit symbool veelvuldig voor.
Op afbeelding 9 staat een hek met een paar mooi
uitgevoerde Odal-symbolen. Er staan ook duidelijk
gedeelten van een cirkel op. Mogelijk moeten we dit
verklaren als niet meer weten hoe die cirkel
gedeelten geplaatst hadden moeten worden. De
oorspronkelijke Ing-rune was namelijk samengesteld
uit twee cirkelgedeelten
kJ aarde (vrouwelijk)
201
