„maak dorst niet groter dan ie is"
nacht is er van slapen weinig gekoi
men, denk eens aan:zestig percent varu
de oogst van '39 was nog in de polder1
en dat moest afgevoerd worden. Bo i
vendien wilde ik present zijn als dt\
militairen kwamen. Om zeven uur was et
nog geen uniform te zien en om ach.
uur werd ik ongerust. Ik belde de Com
mandat Zeeland en kreeg te horen da,
er niemand komen zou. Defensie was ai
met de inundatiewerkzaamheden be-1
gonnen. Toen hebben we het allernaar
zelf opgeknapt. Alle plaatselijke af de
ling en van de L.C.O. in de weer. Ui\
heel Zuid-Beveland en Walcheren Hen
ik auto's vorderen, hoewel we dit
woord niet gebruikten. Ja hoor eens\
nood breekt wet. Het Departement hao
ons altijd op het hart gedrukt in nood-
dat gericht was geweest op teelt- en ga
rantiemaatregelen om de boerenstand
door de moeilijke jaren heen te helpen,
moest worden omgebogen. De nieuwe
opgaaf luidde, in tijden van schaarste
het Nederlandse volk tegen honger en
gebrek te beschermenKoolhydraten en
vetten," hamerde Louwes er bij zijn
medewerkers in. Twintig jaar na de
eerste wereldoorlog begon het gouden
koolzaad opnieuw in de velden te do
mineren. Koolzaad, grondstof voor mar
garine. „Het ging natuurlijk niet alleen
om het ombuigen van een beleid," zegt
Dorst, „aan totaal nieuwe problemen
moesten we aandacht schenken, op
velerlei bedacht zijn." Wat het bete
kende, voedselcommissaris te zijn, er
voer hij in november 1939. „Ik werd ont
boden bij de Commandant Zeeland,
de schout-bij-nacht H. J. van der Stadt.
Lakoniek deelde hij mee dat de Krui-
ningenpotder, de Olzendepolder, nu ja,
heel die geprojekteerde waterlinie in
de staart van Zuid-Beveland binnen de
kortst mogelijk tijd ontruimd moest
worden. De boel ging onder water.
Ik vroeg om honderd vrachtwagens en
drie-, vierhonderd manschappen. Van
der Stadt zegde ze grif toe, de vol
gende morgen zouden ze in Kruiningen
ter beschikking staan. In café Van
Strien heb ik toen de inderhaast bij
eengeroepen betrokkenen moeten ver
tellen wat hen te wachten stond. Geen
klacht, geen protest heeft er geklon
ken, in een doodse stilte heb ik mijn
onheilsboodschap overgebracht. Die